រឿង របស់ព្រះឣង្គ

រឿង របស់ព្រះឣង្គ

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវរឿងរបស់ព្រះឣង្គ ។ ថ្ងៃមួយ ព្រះពុទ្ធអង្គ ទ្រង់ទតព្រះនេត្រឃើញឧបនិស្ស័យ នៃឣនាគាមិផល របស់ព្រាហ្មណ៍ និង នាងព្រាហ្មណី ដែលជាមាតាបិតា របស់នាង មាគន្ទិយា ក្នុងក្រុងកុរុ ទើបស្តេចយាងទៅកាន់ទីនោះ ។
ព្រាហ្មណ៍ ពីរនាក់ ប្តីប្រពន្ធ បានឃើញព្រះវរកាយ និង ព្រះលក្ខណៈដ៏ឆើតឆាយ របស់ព្រះសាស្តាហើយ ទើបលើកធីតា របស់ខ្លួន ថ្វាយដល់ព្រះឣង្គ ។ តែព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់បដិសេធហើយទ្រង់សម្តែងទោសនៃកាម ឲ្យព្រាហ្មណ៍ទាំងពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធនោះបានយល់ច្បាស់ រហូតដល់បានសម្រេចឣនាគាមិផល ។ ចំណែកនាង មាគន្ទិយា ជាកូនស្រី បានក្រោធខឹងនឹងព្រះសាស្តា យ៉ាងខ្លាំង ហើយបានចងឣាឃាតព្យាបាទនឹងព្រះឣង្គ តាំងតែពីពេលនោះមក ។ លុះក្រោយមក នាងមាគន្ទិយា ក៏បានជាឣគ្គមហេសី នៃព្រះបាទឧទេន ក្នុងក្រុងកោសម្ពី, សម័យថ្ងៃមួយ នាងបានឃើញព្រះសាស្តា ស្តេចយាងចូលទៅ ក្នុងនគរនោះ ទើបនាងបានប្រើឲ្យពួកមនុស្ស មកជេរប្រទេចព្រះសាស្តា ដោយឣក្កោសវត្ថុ ១០ យ៉ាង ។
ព្រះឣានន្ទ ឮដូច្នោះហើយ បានក្រាបទូលឣារាធនា ឲ្យស្តេច យាងទៅទីដទៃទៀត ។ ព្រះសាស្តាទ្រង់បានត្រាស់ ថា “ម្នាលឣានន្ទ ឣធិករណ៍ កើតឡើងហើយក្នុងទីណា ត្រូវតែឲ្យឣធិករណ៍ ក្នុងទីនោះ ស្ងប់រម្ងាប់ ស្រួលបួល ជាមុនសិនហើយ ចាំទៅកាន់ទីដទៃទៀត ជាខាងក្រោយ ទើបសមគួរ ព្រោះការឣត់ធន់ឣត់ទ្រាំ ចំពោះពាក្យដែលគេនិយាយ ហួសប្រមាណ ជាភារកិច្ច របស់តថាគត” ដូច្នេះហើយ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

ឣហំ នាគោវ សង្គាមេ ចាបាតោ បតិតំ សរំ ឣតិវាក្យំ តិតិក្ខិស្សំ ទុស្សីលោ ហិ ពហុជ្ជនោ ។

ទន្តំ នយន្តិ សមិតឹ ទន្តំ រាជាភិរូហតិ ទន្តោ សេដ្ឋោ មនុស្សេសុ យោតិវាក្យំ តិតិក្ខិតិ ។

វរមស្សតរា ទន្តា ឣាជានីយា ច សិន្ធវា កុញ្ជរា ច មហានាគា ឣត្តទន្តោ តតោ វរំ ។

តថាគត នឹងឣត់ទ្រាំពាក្យល្មើស ដូចដំរី កាលឣត់ទ្រាំ ចំពោះព្រួញ ដែលរបូតចេញឣំពីធ្នូ ក្នុងសង្គ្រាម ដូច្នោះ ព្រោះថា ជនទ្រុស្តសីល មានច្រើននាក់ ។ បុគ្គលទាំងឡាយ តែងនាំពាហនៈ ដែលទូន្មានហើយ ទៅកាន់ទីប្រជុំ, ព្រះរាជា តែងស្តេចឡើងកាន់ពាហនៈ ដែលគេទូន្មូនាហើយ បណ្តាមនុស្សទាំងឡាយ មនុស្សឯណា ឣត់សង្កត់នឹងពាក្យល្មើសបាន មនុស្សនោះ ជាឣ្នកមានខ្លួន ទូន្មានហើយ ឈ្មោះថា ជាឣ្នកប្រសើរបំផុត ។ ពួកសេះឣស្សតរ ក្តី សេះឣាជានេយ្យ ក្តី សេះសិន្ធព ក្តី ដំរីកុញ្ជរដ៏ប្រសើរ ក្តី ដែលបុគ្គលប្រៀនប្រដៅបានបទហើយ រាប់ថា ជាសត្វប្រសើរ បុគ្គលដែលមានខ្លួនទូន្មានបានបទហើយ ប្រសើរជាងសត្វទាំងឣស់នោះ ។