រឿង ហត្ថាចារិយបុព្វកភិក្ខុ

រឿង ហត្ថាចារិយបុព្វកភិក្ខុ

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវភិក្ខុមួយរូប ដែលធ្លាប់ធ្វើជា ហ្មដំរី ។ ថ្ងៃមួយ ភិក្ខុរូបនោះ បានទៅកាន់មាត់ស្ទឹងឣចិរវតី ព្រមជាមួយនឹងភិក្ខុទាំងឡាយ ស្រាប់តែក្រឡេកឃើញហ្មដំរីម្នាក់កំពុងតែហ្វឹកហាត់ដំរី ដែលវារចុះប្រេង ហើយនិយាយទៅកាន់ភិក្ខុទាំងឡាយថា “បើហ្មដំរីនោះ យកកង្វេរ មកកាប់ត្រង់កន្លែងនោះ ដំរីវានឹងឈប់កាចទៀតហើយ” ។ ហ្មដំរីនោះ បានឮហើយ ក៏បានធ្វើតាមពាក្យភិក្ខុនោះភ្លាម ។ ដំរី ក៏ឈប់ចុះប្រេង លែងកាច តទៅទៀត ស្លូតបូត ដូចកាលពីដើមវិញ ។
ភិក្ខុទាំងឡាយ លុះត្រឡប់មកវត្តវិញ ក៏បានយករឿងនេះទៅក្រាបទូល ដល់ព្រះសាស្តា ។ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់ត្រាស់ទូន្មាន ឲ្យពួកភិក្ខុព្យាយាមឣប់រំខ្លួនឯង ហើយត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

ន ហិ ឯតេហិ យានេហិ គច្ឆេយ្យ ឣគតំ ទិសំ យថាត្តនា សុទន្តេន ទន្តោ ទន្តេន គច្ឆតិ ។

បុគ្គល ទូន្មានខ្លួនបានបទហើយ ទូន្មានខ្លួនបានល្អហើយ ឈ្មោះថា ទូន្មានហើយ ទើបទៅកាន់ទិសដែលខ្លួនមិនធ្លាប់ទៅ គឺព្រះនិព្វានបាន ពុំមែនដូចជាបុគ្គលទៅកាន់ទិស ដែលខ្លួនមិនធ្លាប់ទៅ ដោយយានទាំងឡាយនោះឡើយ ។