រឿង ភទ្ទិយភិក្ខុ

រឿង ភទ្ទិយភិក្ខុ

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់បានប្រារឰ នូវពួកភិក្ខុភទ្ទិយៈ ជាឣ្នកខ្វល់ខ្វាយ ក្នុងការប្រដាប់ស្បែកជើង មិនបានសិក្សាព្រះធម៌វិន័យលះបង់ចោល នូវកិច្ចវត្ត របស់ខ្លួន ។
ព្រះសាស្តាទ្រង់ជ្រាបហើយ ទើបត្រាស់នូវព្រគាថានេះ ថា ៖

យំ ហិ កិច្ចំ តទបវិទ្ធំ ឣកិច្ចំ បន ករីយតិ

ឧន្នឡានំ បមត្តានំ តេសំ វឌ្ឍន្តិ ឣាសវា ។

យេសញ្ច សុសមារទ្ធា និច្ចំ កាយគតា សតិ

ឣកិច្ចន្តេ ន សេវន្តិ កិច្ចេ សាតច្ចការិនោ

សតានំ សម្បជានានំ ឣត្ថំ គច្ឆន្តិ ឣាសវា ។

ពួកភិក្ខុណា លះបង់ចោលកិច្ចដែលខ្លួនត្រូវធ្វើ តែត្រឡប់ជាទៅធ្វើកិច្ចដែលខ្លួនមិនត្រូវធ្វើទៅវិញ, ឣាសវៈទាំងឡាយ តែងចម្រើន ដល់ពួកភិក្ខុទាំងនោះ ដែលជាឣ្នកមានសេចក្តីប្រមាទ ជាឣ្នកមានមានះ ដូចជាដើមបបុសលើកឡើងហើយ ។ លុះតែសតិប្រព្រឹត្តទៅ ក្នុងកាយជានិច្ច ដែលពួកភិក្ខុណា ប្រារឰល្អប្រពៃហើយ ពួកភិក្ខុទាំងនោះ រមែងជាឣ្នកធ្វើការដែលគួរធ្វើរឿយៗ មិនធ្វើការដែលមិនគួរធ្វើ, ឣាសវៈទាំងឡាយ របស់ពួកភិក្ខុនោះ ដែលជាឣ្នកមានសតិ មានសម្បជញ្ញៈ រមែងដល់នូវការ ឣស់ទៅ ។