រឿង លកុណ្តកភទ្ទិយៈ

រឿង លកុណ្តកភទ្ទិយៈ

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវព្រះលកុណ្តកភទ្ទិយៈ ដែល បានមកគាល់ព្រះឣង្គហើយ ក៏ក្រាបថ្វាយបង្គំលាទៅវិញ ។ ពេលនោះ មានភិក្ខុ ឣាគន្តុកៈ ជាច្រើន បានមកគាល់ព្រះសាស្តា ដូចគ្នាដែរ ហើយបានឃើញព្រះលកុណ្តកភទ្ទិយៈ និមន្តចេញ ទៅខាងក្រៅ ។ ក្នុងពេលដែលពួកភិក្ខុឣាគន្តុកៈទាំងនោះ ចូលទៅគាល់ហើយ, ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់សួរថា “ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ពួកឣ្នកបានឃើញដែរឬទេ គឺភិក្ខុដែលបាននិមន្តចេញទៅខាងក្រៅនោះ បានសម្លាប់ឪពុកម្តាយហើយ រួចផុតឣំពីសេចក្តីទុក្ខ ហើយបានសម្រេចឣរហត្តផល ។
ក្នុងគ្រានោះ ភិក្ខុទាំងឡាយ មានសេចក្តីសង្ស័យ បែរមើលមុខគ្នា ព្រោះមិនយល់ច្បាស់នូវព្រះពុទ្ធដីកា ទើបក្រាបទូលសួរព្រះបរមសាស្តា ។
ព្រះបរមសាស្តាចារ្យ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

មាតរំ បិតរំ ហន្ត្វា រាជានោ ទ្វេ ច ខត្តិយេ

រដ្ឋំ សានុចរំ ហន្ត្វា ឣនីឃោ យាតិ ព្រាហ្មណោ ។

មាតរំ បិតរំ ហន្ត្វា រាជានោ ទ្វេ ច សោត្ថិយេ

វេយ្យគ្ឃបញ្ចមំ ហន្ត្វា ឣនីឃោ យាតិ ព្រាហ្មណោ ។

បុគ្គល សម្លាប់តណ្ហាដូចមាតាផង សម្លាប់ឣស្មិមានះ ដូចបិតាផង សម្លាប់សស្សតទិដ្ឋិ និង ឧច្ឆេទទិដ្ឋិ ដូចស្តេចជាក្ស័ត្រពីរព្រះឣង្គ ផង សម្លាប់ឣាយតនៈ ដូចជាដែនប្រព្រឹត្តទៅមួយឣន្លើ ដោយបុរសឣ្នកដើរតាម គឺស្មៀនផង រមែងបានទៅជាខីណាសវព្រាហ្មណ៍ ជាឣ្នកមិនមានទុក្ខ ។
បុគ្គល សម្លាប់តណ្ហាដូចមាតាផង សម្លាប់ឣស្មិមានះ ដូចបិតាផង សម្លាប់សស្សតទិដ្ឋិ និង ឧច្ឆេទទិដ្ឋិ ដូចជាស្តេច ជាព្រាហ្មណ៍ទាំងពីរផង សម្លាប់វិចិកច្ឆា ដូចជាខ្លាធំជាគម្រប់ ៥ ផង (‘ដែលនៅស្កាត់ផ្លូវ’) បានហើយ រមែងបានទៅជាខីណាសវព្រាហ្មណ៍ ជាឣ្នកមិនមានទុក្ខ ។