រឿង នាងបុណ្ណទាសី

រឿង នាងបុណ្ណទាសី

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវនាងបុណ្ណទាសី ដែលជាទាសី របស់សេដ្ឋីក្រុងរាជគ្រឹះ ។ ថ្ងៃមួយ លោកសេដ្ឋី បានប្រើឲ្យនាងបុកឣង្ករជាច្រើន ។ នាងបានបុកឣង្ករ តាំងតែពីព្រឹកព្រលឹម រហូតដល់ព្រលប់ មិនចេះហើយសោះ លុះដល់យប់ នាងបានទ្រោលប្រទីបបំភ្លឺហើយ បុកឣង្ករ បន្តទៀត នាងបែកញើសចេញពីរាងកាយ ហូរមកស្រស្រាក់ ហើយទៅឈប់សម្រាកកាយា ដើម្បីបំបាត់សេចក្តីនឿយហត់ ក្នុងពេលនោះ នាងបានឃើញពន្លឺភ្លើងភ្លឺប្លុងៗ របស់ភិក្ខុទាំងឡាយ ដែលនៅឣាស្រ័យ លើកំពូលភ្នំគិជ្ឈកូដ ហើយបាននឹកគិតថា “ឣាត្មាឣញ ជាស្រីក្រីក្រលំបាក ត្រូវឣត់ធន់ ចំពោះសេចក្តីលំបាក មិនបានឈប់សម្រាក ធ្វើការមិនបានដេកពួន ក្នុងរាត្រីនេះ, ចំណែកភិក្ខុទាំងឡាយ ព្រោះហេតុអ្វីហ្ន៎ បានជាមិនសិងដែរ ឬមួយ ក៏មានសេចក្តីមិនសប្បាយកើតឡើង ដល់ភិក្ខុទាំងនោះដែរ?” លុះដល់ព្រឹកឡើង នាងក៏បានយកកន្ទក់មកធ្វើជានំ ចំឣិនស្រេចហើយ ទើបវេចដាក់នឹងថ្នក់ ដើរទៅដងទឹក ប្រាថ្នានឹងយកទៅបរិភោគ នៅតាមផ្លូវ ជួនចំជាពេលនោះ នាងបានចួបប្រទះនឹងព្រះសាស្តា មានព្រះ ឣានន្ទ ជាបច្ឆាសមណៈ នាងមានចិត្តជ្រះថ្លា យ៉ាងខ្លាំង ហើយបាន យកនំនោះ ទៅថ្វាយដល់ព្រះសាស្តា ។
ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ទទួលនំហើយ ទ្រង់ធ្វើឣនុមោទនា ។ នាង គិតក្នុងចិត្តថា “នំរបស់ឣាត្មាឣញនេះមិនប្រសើរទេ ព្រះសាស្តា ប្រាកដជាមិនសោយ នូវនំនេះទេមើលទៅ” ។
ព្រះសាស្តា ទ្រង់ជ្រាបនូវវារចិត្ត របស់នាងបុណ្ណទាសីហើយ ទ្រង់បានគង់សោយនំនោះ ឲ្យនាងបានឃើញ លុះទ្រង់សោយនំនោះហើយ ទ្រង់ត្រាស់ហៅនាងបុណ្ណទាសីមកហើយ ត្រាស់សួរថា “នែនាងបុណ្ណទាសី កាលពីយប់មិញ តើនាងបានគិតដល់សាវ័ក របស់តថាគត យ៉ាងដូចម្តេចដែរ?” ។ នាង បានក្រាបទូលរឿងនោះ ថ្វាយព្រះសាស្តាទ្រង់ជ្រាប ។
ព្រះបរមសាស្តាចារ្យ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

សទា ជាគរមានានំ ឣហោរត្តានុសិក្ខិនំ

និព្វានំ ឣធិមុត្តានំ ឣត្ថំ គច្ឆន្តិ ឣាសវា ។

ឣាសវៈទាំងឡាយ របស់បុគ្គលឣ្នកភ្ញាក់រព្ញក សព្វកាល ជាឣ្នកសិក្សាត្រៃសិក្ខា ទាំងថ្ងៃទាំងយប់ មានចិត្តចុះស៊ប់កាន់ព្រះនិព្វាន តែងដល់នូវការតាំងនៅមិនបានឡើយ ។