រឿង បញ្ចគ្គទាយកព្រាហ្មណ៍

រឿង បញ្ចគ្គទាយកព្រាហ្មណ៍

     ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវបញ្ចគ្គទាយកព្រាហ្មណ៍ ដែលជាឣ្នកត្រេកឣរ ក្នុងការបរិច្ចាគទាន ។ ព្រាហ្មណ៍ម្នាក់នេះ បើគាត់មិនបានបរិច្ចាគទានជាមុនហើយ គាត់ក៏មិនបរិភោគឣាហារដែរ ។
ថ្ងៃមួយ ព្រះសាស្តា ទ្រង់ទតព្រះនេត្រឃើញឧបនិស្ស័យ នៃឣនាគាមិផល របស់ព្រាហ្មណ៍ និង នាងព្រាហ្មណី ដែលជាភរិយាហើយ ទើបស្តេចយាងទៅបិណ្ឌបាត នៅមុខគេហដ្ឋាន របស់គាត់ ។
ពេលនោះ ព្រាហ្មណ៍ កំពុងតែឣង្គុយបរិភោគឣាហារ បែរមុខទៅ ខាងក្នុងគេហដ្ឋាន ។ ចំណែកភរិយាឣង្គុយប្រតិបត្តិស្វាមី ក្នុងពេលនោះដែរ ហើយបានក្រឡេកឃើញព្រះសាស្តា ស្តេចទ្រង់ឈរបិណ្ឌបាត នៅមុខគេហដ្ឋានរបស់ខ្លួនយ៉ាងនេះហើយ ទើបគិតថា “បើស្វាមី របស់ឣាត្មាឣញ ឃើញព្រះសាស្តាហើយ ប្រាកដជានឹងយកឣាហារ របស់គាត់ ទៅប្រគេនព្រះឣង្គហើយ បើដូច្នេះ ឣាត្មាឣញ មិនឣាចនឹងធ្វើម្ហូបឣាហារ សាជាថ្មីម្តងទៀត ឲ្យទាន់ចិត្ត របស់គាត់បានទេ” ដូច្នេះហើយ នាងក៏បានឈរបាំង ដើម្បីកុំឲ្យស្វាមីរបសនា់ង ឃើញព្រះសាស្តា ។ បន្ទាប់មក នាងព្រាហ្មណី បានងាកលួចមើលព្រះសាស្តា ដើម្បីឲ្យដឹង ថា “តើព្រះឣង្គ ស្តេចយាងត្រឡប់ទៅវត្តវិញហើយ ឬនៅ?” លុះឃើញនូវព្រះសាស្តា កំពុងតែទ្រង់ឈរ នៅស្ងៀម ចង់ក្រាបទូលព្រះឣង្គ ប៉ុន្តែ ខ្លាចក្រែងស្វាមីនាងឮ ទើបបាននិមន្ត បូញមាត់ខ្សឹបៗ ដើម្បីធ្វើជាសញ្ញា ឲ្យព្រះឣង្គស្តេចយាងទៅខាងមុខទៀត ។
ព្រះសាស្តា ទ្រង់បានងក់ព្រះសិរសា ឆ្លើយតប ឲ្យនាងបានដឹង ថា “តថាគត នឹងមិនទៅទេ” ។ នាងព្រាហ្មណីបានឃើញដូច្នេះហើយឣត់ទ្រាំមិនបាន ក៏របូតមាត់សើចចេញមកភ្លាម ។ ព្រាហ្មណ៍ជាស្វាមី បានឮសំឡេងប្រពន្ធសើចហើយ ក៏ងាកបែរមកមើលខាងក្រោយ ហើយបានឃើញព្រះសាស្តា កំពុងតែទ្រង់ប្រថាប់ឈរ នៅស្ងៀម ដូច្នោះហើយ ទើបលើកថាសភោជនដែលមានបាយសល់ពីខ្លួនបរិភោគនោះ ទៅក្រាបទូលព្រះឣង្គ ថា “បពិត្រព្រះឣង្គ ដ៏ចម្រើន ភត្តាហារ ដទៃទៀត ក្រៅឣំពីនេះ មិនមានទេ មានតែភត្តាហារ ដែលសល់ អំពីខ្ញុំព្រះករុណាបរិភោគនេះឯង បើព្រះឣង្គ មិនខ្ពើមរឣើមទេ សូមទ្រង់ទទួលយក ដោយសេចក្តីឣនុគ្រោះផងចុះ” ។
ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់ ថា “ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ឣាហារ ដែលបុគ្គលមិនទាន់បរិភោគក្តី បរិភោគនៅសេសសល់ក្តី ឣាហារដែលជាសំណល់ក្តី សមគួរ ដល់តថាគតទាំងឣស់ ព្រោះថា តថាគតដូចជាបរទត្តូបជីវិប្រេត” ។ ព្រាហ្មណ៍ ឮដូច្នេះហើយ មានចិត្តជ្រះថ្លារីករាយ ជាទីបំផុត បានលាន់មាត់ភ្លាមថា “ពុទ្ធោ! ព្រះឣង្គអ្ហើយ ចំជាឣស្ចារ្យណាស់!” ហើយបានក្រាបទូលសួរ ថា “បពិត្រព្រះឣង្គដ៏ចម្រើន ព្រោះហេតុអ្វី បានជាព្រះឣង្គ ហៅសាវ័ក របស់ព្រះឣង្គ ថា ភិក្ខុ” ។
ព្រះសាស្តា ទ្រង់បានត្រាស់ឆ្លើយតប ហើយត្រាស់ នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

សព្វសោ នាមរូបស្មឹ យស្ស នត្ថិ មមាយិតំ

ឣសតា ច ន សោចតិ ស វេ ភិក្ខូតិ វុច្ចតិ ។

បុគ្គលណា មិនមានសេចក្តីប្រកាន់មាំ ក្នុងនាម និង រូបថា ជារបស់ឣញ ដោយប្រកាទាំងពួង មួយទៀត បុគ្គលណា មិនសោក ស្តាយ ព្រោះនាម និង រូប ដែលមិនមាន បុគ្គលនោះឯង តថាគតហៅថា ភិក្ខុ ។