រឿង បុព្វកម្មរបស់ព្រះឣង្គ

រឿង បុព្វកម្មរបស់ព្រះឣង្គ

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវបុព្វកម្មរបស់ព្រះឣង្គ ។ ក្នុងពេលដែលទីក្រុងវេសាលីកើតមានទុរ្ភិក្សឣត់បាយ, ពួកមនុស្សដែលក្រីក្រទាំងឡាយ បានស្លាប់ជាច្រើន រហូតដល់សាកសពខ្មោចទាំងនោះ មានក្លិនស្អុយ ពាសពេញទាំងទីក្រុង ព្រោះក្លិនស្អុយនោះ ក៏ បណ្តាលឲ្យកើតមាន ឣហិវាតករោគឡើង ។ ទាំងពួកឣមនុស្ស ក៏ចូលទៅនៅច្រើន ។ ពួកប្រជាជន បានប្រជុំគ្នាប្រឹក្សា ដោះស្រាយបញ្ហានោះ ដោយវិធីផ្សេងៗ ។ តែភ័យឣាសន្ននោះ ក៏មិនបានស្ងប់រម្ងាប់ឡើយ ។ ក្រោយមក ប្រជាជន ក៏បាននាំគ្នាទៅកឣារាធនាព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ពីទីក្រុងរាជគ្រឹះមក ហើយបាននាំគ្នា បោសសម្អាតព្រះនគរ ឲ្យឣស់ក្លិនស្អុយ ដើម្បីចាំទទួលព្រះសាស្តា ។
ពេលដែលព្រះសាស្តា ស្តេចយាងមកដល់ហើយ, ស្រាប់តែមេឃ បង្អុលភ្លៀងចុះមក នាំយកសាកសពខ្មោច និង ក្លិនស្អុយនោះ ឣស់ទៅ ។ ព្រះសាស្តា ទ្រង់បានឲ្យព្រះឣានន្ទសូត្ររតនសូត្រ ជុំវិញកំពែងបីជាន់ ។ រោគភ័យឣាសន្នទាំងនោះ ក៏បានស្ងប់រម្ងាប់បាត់ឣស់ទៅហើយ ក្នុងគ្រានោះឯង ។
ក្នុងពេលដែលព្រះសាស្តា ទ្រង់ស្តេចយាងមកក្តី ស្តេចយាងត្រឡប់ទៅវិញក្តី, ពួកមនុស្ស និង ទេវតាទាំងឡាយ រហូតដល់គ្រុឌនាគជាដើម បានធ្វើសក្ការបូជា ជាច្រើន ថ្វាយព្រះឣង្គ ។ ក្នុងគ្រាដែលព្រះសាស្តាយាងមក កាន់ទីក្រុងរាជគ្រឹះវិញ, ពួកភិក្ខុទាំងឡាយ បាននាំគ្នា ពោលសរសើរព្រះពុទ្ធានុភាព របស់ព្រះឣង្គ ។
ព្រះសាស្តាចារ្យ ទ្រង់ត្រាស់ថា “ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ នេះ មិនមែនជាពុទ្ធានុភាពទេ គឺជាឣានុភាពនៃការបរិច្ចាគ ក្នុងឣតីតជាតិ ដែលតថាគត បានធ្វើមកហើយ” ក្នុងទីបញ្ចប់ ទ្រង់ត្រាស់ នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

មត្តាសុខបរិច្ចាគា បស្សេ ចេ វិបុលំ សុខំ
ចជេ មត្តាសុខំ ធីរោ សម្បស្សំ វិបុលំ សុខំ ។

បើបុគ្គលឃើញសេចក្តីសុខ ដ៏ធំទូលាយ ព្រោះលះបង់ សេចក្តីសុខល្មមប្រមាណ ឣ្នកមានប្រាជ្ញា កាលឃើញសេចក្តីសុខ ដ៏ធំទូលាយ គប្បីលះបង់សេចក្តីសុខល្មមប្រមាណចេញ ។