រឿង ចុឡកាលឧបាសក

រឿង ចុឡកាលឧបាសក

 

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវចុឡកាលឧបាសក ។ រាត្រីថ្ងៃមួយ ឧបាសក បានទៅស្តាប់ព្រះធម៌ទេសនា ក្នុងព្រះវិហារ លុះព្រឹកឡើង គាត់បានចេញពីព្រះវិហារ ដើរសំដៅទៅកាន់ផ្ទះ របស់ខ្លួន ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ មានចោរមួយក្រុម បានរត់មក តាមផ្លូវនោះ ហើយបានបោះទ្រព្យដែលលួចនោះ នៅចំពោះមុខឧបាសកនោះ រួចហើយ ក៏បានរត់គេចខ្លួនបាត់ទៅ ។ ម្ចាស់ទ្រព្យ បានដេញតាមមក យ៉ាងប្រកិតៗ លុះឃើញទ្រព្យ របស់ខ្លួន នៅចំពោះមុខឧបាសកនោះហើយ ក៏សម្គាល់ ថា “ឧបាសកនេះ ជាចោរ” ហើយបានចាប់វាយធ្វើបាប យ៉ាងខ្លាំង ។

ពួកនាងទាសី ទៅដងទឹក បានឃើញយ៉ាងនេះហើយ ក៏ជួយប្រាប់ដល់ម្ចាស់ទ្រព្យថា “ឧបាសកនេះ មិនមែនជាចោរទេ គឺគាត់ជាមនុស្សល្អ” ហើយបានឲ្យដោះលែង ឲ្យបានរួចផុតពីសេចក្តីស្លាប់ ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ បានដឹងរឿងនោះហើយ ក៏នាំគ្នាទៅក្រាបទូល ដល់ព្រះសាស្តា ។

ព្រះសាស្តាចារ្យទ្រង់សម្តែងធម្មីកថា ត្រាស់ព្រះគាថានេះថា ៖

ឣត្តនា វ កតំ បាបំ ឣត្តនា សិង្កិលិស្សតិ

ឣត្តនា ឣកតំ បាបំ ឣត្តនា វ វិសុជ្ឈតិ

សុទ្ធិ ឣសុទ្ធិ បច្ចត្តំ នាញ្ញោ ឣញ្ញំ វិសោធយេ ។

ឣ្នកធ្វើបាបខ្លួនឯង នឹងសៅហ្មងខ្លួនឯង, ឣ្នកមិនធ្វើបាបខ្លួនឯង តែងបរិសុទ្ធស្អាតខ្លួនឯង, សេចក្តីបរិសុទ្ធិ និង មិនបរិសុទ្ធិ មានចំពោះខ្លួន, ឣ្នកដទៃ នឹងធ្វើឣ្នកដទៃឲ្យបរិសុទ្ធ ពុំបានឡើយ ។