រឿង ព្រះកាលត្ថេរ

រឿង ព្រះកាលត្ថេរ

 

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវព្រះកាលត្ថេរ ។ ព្រះថេរៈ មានស្ត្រីម្នាក់ស្រឡាញ់រាប់ឣាន ដូចជាម្តាយបង្កើត ។ ស្ត្រីនោះ បានមកឧបត្ថម្ភ បម្រើព្រះថេរៈ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ, ថ្ងៃមួយ គាត់បានឮគេពោលសររសីរឣំពីព្រះពុទ្ធ និងព្រះធម៌ទេសនា របស់ព្រះឣង្គ ក៏កើតចិត្តជ្រះថ្លា ចង់ទៅស្តាប់នូវព្រះធម៌ទេសនានោះ ហើយបានសុំព្រះកាលត្ថេរ ដើម្បីនឹងទៅគាល់ព្រះបរមសាស្តា ។

ព្រះកាលត្ថេរ បានហាមប្រាមមិនឲ្យនាងទៅឣស់វារៈបីដង ។ តែនៅទីបំផុត នាងក៏បានទៅស្តាប់ព្រះធម៌ទេសនា របស់ព្រះសាស្តា ទាល់តែបាន ថែមទាំងមិនបានសុំឣនុញ្ញាត ឣំពីព្រះកាលត្ថេរ ទៀតផង ។ ក្នុងថ្ងៃនោះ ព្រះកាលត្ថេរ មិនឃើញនាងមកឧបដ្ឋាកខ្លួន ដូចសព្វដង ទើបដឹងថា នាងបានទៅ ស្តាប់ព្រះធម៌ទេសនា របស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ហើយ ក៏ភ័យខ្លាចក្រែងនាងមិនមកឧបដ្ឋាកខ្លួន តទៅទៀត បែរជាទៅគោរពរាប់ឣាន ចំពោះតែព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ហើយបានរត់ យ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ ទៅក្រាបទូលព្រះសាស្តា ថា “បពិត្រព្រះឣង្គដ៏ចម្រើន ស្ត្រីម្នាក់នេះ ជាមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ សូមព្រះឣង្គកុំសម្តែងធម៌ដែលជ្រៅៗ ដល់នាងឡើយ សូមទ្រង់សម្តែងតែទាន និង សីល បានហើយ” ។

ព្រះសាស្តា ទ្រង់ជ្រាបនូវឣធ្យាស្រ័យ របស់ភិក្ខុនោះហើយ ទើបទ្រង់បានត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

យោ សាសនំ ឣរហតំ ឣរិយានំ ធម្មជីវិនំ បដិក្កោសតិ ទុម្មេធោ ទិដ្ឋឹ និស្សាយ បាបិកំ ផលានិ កណ្តកស្សេវ ឣត្តឃញ្ញាយ ផល្លតិ ។

បុគ្គលណា ឣ័ប្បឥតប្រាជ្ញា ឣាស្រ័យនូវទិដ្ឋិ ដ៏លាមក ហាមឃាត់នូវសាសនា របស់ព្រះឣរហន្តទាំងឡាយ ដ៏ប្រសើរ រស់នៅដោយធម៌, ការហាមឃាត់ របស់បុគ្គលនោះ រមែងចេញផល ដើម្បីសម្លាប់ខ្លួនឯង ដូចជាផ្លែប្ញស្សី សម្លាប់ដើមប្ញស្សី យ៉ាងនោះឯង ។