រឿង ព្រះឣត្តទត្ថត្ថេរ

រឿង ព្រះឣត្តទត្ថត្ថេរ

 

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវព្រះឣត្តទត្ថត្ថេរ ។ ក្នុងពេល ដែលព្រះឣង្គ ទ្រង់ដាក់ព្រះជន្មាយុសង្ខារ ដើម្បីចូលកាន់បរិនិព្វាន ក្នុងថ្ងៃពេញបូណ៌មី ខែវិសាខនោះ, ភិក្ខុទាំងឡាយ មានការតក់ស្លុតរន្ធត់ចិត្ត យ៉ាងក្រៃលែង មិនបានទៅណាឆ្ងាយ ឣំពីព្រះឣង្គសោះ នាំគ្នាប្រឹក្សាជាពួក ជាក្រុម ។ ចំណែកព្រះឣត្តទត្ថតេរ មិនបានចូលទៅប្រឹក្សា ជាមួយភិក្ខុទាំងនោះទេ តែបានតាំងចិត្ត ថា “ឣាត្មាឣញ នឹងខំបំពេញសមណធម៌ ដើម្បីឲ្យបានសម្រេចដល់ឣរហត្តផល ក្នុងពេលដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់មានព្រះជន្មនៅឡើយ” លុះគិតយ៉ាងនេះស្រេចហើយ ក៏បានចេញទៅ តែម្នាក់ឯង ខិតខំបំពេញសមណធម៌ ក្នុងព្រៃស្ងាត់មួយ ។

ភិក្ខុទាំងឡាយ បានចោទនូវព្រះថេរៈ ថា “មិនមានសេចក្តី ស្រឡាញ់ ចំពោះព្រះសាស្តា” ហើយយករឿងនេះ ទៅក្រាបទូល ដល់ព្រះសាស្តា ។ ព្រះសាស្តា ទ្រង់បានត្រាស់ឲ្យភិក្ខុទៅនិមន្តព្រះ ថេរៈ នោះមក ហើយទ្រង់ត្រាស់សួររឿងពិតនឹងព្រះថេរៈ ។ ព្រះ ថេរៈ បានក្រាបទូលរឿងពិត ថ្វាយដល់ព្រះសាស្តាទ្រង់ជ្រាប ។ ព្រះសាស្តា ទ្រង់បានត្រាស់ប្រទាន នូវសាធុការពរ ដើម្បីឲ្យ ភិក្ខុទាំងឡាយ យកធ្វើជាគំរូ ហើយទ្រង់ត្រាស់សរសើរ នូវធម្មានុធម្មបដិបត្តិ គឺការប្រព្រឹត្តិដ៏សមគួរដល់ធម៌ ហើយទ្រង់ត្រាស់ នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

ឣត្តទត្ថំ បរត្ថេន ពហុនាបិ ន ហាបយេ

ឣត្តទត្ថមភិញ្ញាយ សទត្ថប្បសុតោ សិយា ។

បុគ្គល កុំគប្បីធ្វើប្រយោជន៍ខ្លួនឲ្យវិនាស ព្រោះប្រយោជន៍របស់ឣ្នកដទៃសូម្បីច្រើន បើដឹងច្បាស់នូវប្រយោជន៍ខ្លួនហើយ គប្បីខ្វល់ខ្វាយ ក្នុងប្រយោជន៍របស់ខ្លួន ។

ចប់ឣត្តវគ្គ ទី ១២