រឿង ព្រះបឋមនដបុព្វកត្ថេរ

រឿង ព្រះបឋមនដបុព្វកត្ថេរ

     ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវព្រះថេរៈមួយឣង្គ ដែលធ្លាប់ បានធ្វើជាតួឯកល្ខោន ។ ក្នុងពេលដែលលោកនៅជាគ្រហស្ថ ព្រះ ថេរៈ បានស្តាប់ព្រះធម៌ទេសនា របស់ព្រះសាស្តា ហើយ ក៏មានចិត្តជ្រះថ្លា បានបួសជាភិក្ខុ រហូតបានសម្រេចព្រះឣរហត្តផល ។
ថ្ងៃមួយ ព្រះថេរៈ បាននិមន្តទៅបិណ្ឌបាត ជាមួយួព្រះសង្ឃ មានព្រះពុទ្ធជាប្រធាន បានឃើញកូន របស់ឣ្នកលេងរបាំម្នាក់ ។
គ្រានោះឯង ភិក្ខុទាំងឡាយ បានសួរព្រះថេរៈ ថា “តើលោកម្ចាស់ នៅមានចិត្តរីករាយសប្បាយ ក្នុងការលេងរបាំ ដូចជាបុរសនោះដែរឬទេ?” កាលព្រះថេរៈ ឆ្លើ ថា “មិនមានទេ” ទើបចោទព្រះ ថេរៈ ថា “ពោលឣួតព្រះឣរហត្តផល” ហើយ ក៏នាំយករឿងនោះ ទៅក្រាបទូល ដល់ព្រះសាស្តាទ្រង់ជ្រាប ។
ព្រះសាស្តា ទ្រង់ជ្រាបហើយ ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

ហិត្វា មានុសកំ យោគំ ទិព្វំ យោគំ ឧបច្ចគា

សព្វយោគវិសំយុត្តំ តមហំ ព្រូមិ ព្រាហ្មណំ ។

បុគ្គលណា លះបង់កិលេស ដែលជាគ្រឿងប្រកប ដែលជារបស់មនុស្ស កន្លងនូវកិលេសជាគ្រឿងប្រកប ដែលជារបស់ទិព្វបានហើយ តថាគត ហៅបុគ្គលដែលផុតស្រឡះចាកកិលេស គ្រឿង ប្រកបទាំងពួងនោះ ថា ជាព្រាហ្មណ៍ ។