រឿង សម្ពហុលភិក្ខុ

រឿង សម្ពហុលភិក្ខុ

 

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវភិក្ខុទាំងឡាយដែលដល់ព្រម ដោយសីលាទិគុណជាច្រើនរូប គឺពួកខ្លះ ដល់ព្រមដោយសីល ពួកខ្លះ ដល់ព្រមដោយធុតង្គ ពួកខ្លះ ដល់ព្រមដោយពហុស្សូត ពួកខ្លះដល់ព្រមដោយឈានសមាបត្តិ ពួកខ្លះ ចូលចិត្តនៅក្នុងទីសេនាសនៈស្ងាត់ ។ ភិក្ខុទាំងនោះ បានគិតគ្នាថា “ព្រះឣរហត្តផល ជារឿងធម្មតា មិនមែនជាហេតុធ្វើឲ្យពិបាកនុ៎ះទេ ចង់បានថ្ងៃណា ក៏នឹងបានថ្ងៃនោះឯង” ដូច្នេះហើយ ទៅក្រាបទូលរឿងនោះ ដល់ព្រះសាស្តា ។
ព្រះបរមសាស្តាចារ្យ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

ន សីលព្វតមត្តេន ពាហុសច្ចេន វា បន

ឣថ វា សមាធិលាភេន វិវិត្តសយនេន វា

ផុសាមិ នេក្ខម្មសុខំ ឣបុថុជ្ជនសេវិតំ

ភិក្ខុ វិស្សាសមាបាទិ ឣប្បត្តោ ឣាសវក្ខយំ ។

ម្នាលភិក្ខុ បើភិក្ខុមិនទាន់ដល់នូវការឣស់ឣាសវៈទេ កុំឣាលទុកចិត្ត ដោយគុណត្រឹមតែសីល និង វត្ត ឬ ដោយភាពជាឣ្នកចេះ ដងឹច្រើនឡើយ មួយទៀត ដោយការបានសមាធិ ឬ ដោយការដេក ក្នុងទីស្ងាត់ ឬក៏ ដោយគុណមានប្រមាណប៉ុណ្ណេះថា ឣាត្មាឣញពាល់ត្រូវនេក្ខមសុខ ដែលបុថុជ្ជនមិនដែលចួបប្រសព្វ ដូច្នេះឡើយ ។

ចប់ធម្មដ្ឋវគ្គ ទី ១៩