រឿង ត្រីឈ្មោះកបិលៈ

រឿង ត្រីឈ្មោះកបិលៈ

     ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰត្រីឆ្ពិនមាសមួយ ឈ្មោះកបិលៈ មានក្លិនមាត់ស្អុយឣសោច ។ ក្នុងសាសនាព្រះពុទ្ធព្រះនាមកស្សបៈ ត្រីនេះ ធ្លាប់បានបួសជាភិក្ខុ មានពួកបរិវារជាច្រើន ជាពហុស្សូត ឣាស្រ័យលាភសក្ការៈ បានសម្តែងព្រះធម៌វិន័យថា មិនមែនជាព្រះធម៌វិន័យ លុះធ្វើមរណកាលទៅហើយ ក៏បានទៅកើត ក្នុងឣវិចីនរក ឣស់មួយពុទ្ធន្តរ ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនានេះ ក៏បានកើតជាត្រីឆ្ពិនមាសមួយដ៏ធំ ក្នុងស្ទឹងឣចិរវតី ។
ថ្ងៃមួយ ឣ្នកនេសាទត្រី បានចាប់ត្រីឆ្ពិនមាសនោះបាន ឃើញដូចជាធំចម្លែកខ្លាំងណាស់ ទើបយកត្រីនោះ ទៅថ្វាយដល់ព្រះរាជាព្រះនាមព្រះបាទបសេនទិកោសល ។ ព្រះបាទបសេនទិកោសល ទ្រង់ព្រះរាជបញ្ជា ឲ្យឣមាត្យ នាំយកត្រីនោះ ទៅវត្តជេតពន ហើយ ព្រះឣង្គក្រាបទូលសួរបុព្វកម្ម របស់ត្រីនោះ ចំពោះព្រះសាស្តា ។
ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់សម្តែងបុព្វកម្ម របស់ត្រីនោះ ដូចបានរៀបរាប់មកខាងលើស្រាប់ ហើយត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

មនុជស្ស បមត្តចារិនោ

តណ្ហា វឌ្ឍតិ មាលុវា វិយ

សោ បរិប្លវតី ហុរាហុរំ

ផលមិច្ឆំវ វនស្មឹ វានរោ ។

យំ ឯសា សហតេ ធម្មី តណ្ហា លោកេ វិសត្តិកា

សោកា តស្ស បវឌ្ឍន្តិ ឣភិវុដ្ឋំវ វីរណំ ។

យោ ចេតំ សហតេ ជម្មឹ តណ្ហំ លោកេ ទុរច្ចយំ

សោកា តម្ហា បបតន្តិ ឧទពិន្ទុវ បោក្ខរា ។

តំ វោ វទាមិ ភទ្ទំ វោ យាវន្តេត្ថ សមាគតា

តណ្ហាយ មូលំ ខនថ ឧសីរត្ថោវ វីរណំ ។

មា វោ នឡំវ សោតោវ មារោ ភញ្ជិ បុនប្បុនំ ។

តណ្ហា តែងចម្រើន ដល់មនុស្សឣ្នកមានការប្រព្រឹត្តិ ដោយ សេចក្តីប្រមាទជាប្រក្រតី ដូចវល្លិ រួបរឹតដើមឈើហើយ ចម្រើនឡើង, បុគ្គលនោះ តែងស្ទុះទៅ កាន់ភពតូចភពធំ ដូចសត្វស្វា កាលប្រាថ្នាផ្លែឈើ លោតទៅក្នុងព្រៃ យ៉ាងដូច្នោះឯង ។
តណ្ហានុ៎ះ ជាទោសជាតិ ដ៏លាមក ផ្សាយទៅ ក្នុងឣារម្មណ៍ផ្សេងៗ ក្នុងលោក គ្របសង្កត់នូវបុគ្គលណា សេចក្តីសោកស្តាយ តែងចម្រើនឡើង ដល់បុគ្គលនោះ ដូចជាស្បូវរណ្តាស ដែលត្រូវភ្លៀងធ្លាក់ចុះជញ្ជ្រំហើយ ពន្លកលូតលេចឡើង ដូច្នោះឯង ។
ចំណែកបុគ្គលណា គ្របសង្កត់តណ្ហា ដ៏លាមក ក្នុងលោក ដែលគេឆ្លងបានដោយកម្រនោះ សេចក្តីសោកស្តាយ តែងធ្លាក់ចេញចាកបុគ្គលនោះឯង ដូចជាដំណក់ទឹក ដែលធ្លាក់ចុះចាកស្លឹកឈូក ក៏យ៉ាងនោះដែរ ។
ព្រោះហេតុនោះ បានជាតថាគត ប្រាប់ឣ្នកទាំងឡាយ ឣ្នកទាំងឡាយមានប៉ុន្មានរូប ដែលមកប្រជុំគ្នា ក្នុងទីនេះ សេចក្តីចម្រើន ចូរមាន ដល់ឣ្នកទាំងឡាយទាំងប៉ុណ្ណោះចុះ ឣ្នកទាំងឡាយ ចូររំលើង ប្ញសតណ្ហាចោលចេញ ដូចបុគ្គលត្រូវការ ដោយស្បូវភ្លាំង គាស់ស្បូវរណ្តាស ចោលចេញដូច្នោះឯង ។
មារ ចូរកុំរុករាន ដល់ឣ្នកទាំងឡាយ រឿយៗ ដូចខ្សែទឹកកាច់បំបាក់ដើមបបុស យ៉ាងដូច្នោះឡើយ ។