រឿង សម្ពហុលភិក្ខុ

រឿង សម្ពហុលភិក្ខុ

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវការសន្ទនា របស់ភិក្ខុជាច្រើនរូប ។ ភិក្ខុទាំងនោះ បានសន្ទនាគ្នា ថា “នែឣ្នកទាំងឡាយ អ្វីទៅហ្ន៎ ដែលជាសុខ ក្នុងលោកនេះ? ” ។ ភិក្ខុពួកខ្លះ ឆ្លើយថា “ភាពជាព្រះរាជានេះហើយ ជាសេចក្តីសុខ” ។ ភិក្ខុពួកខ្លះ ឆ្លើយថា “កាមនេះឯង ជាសុខ” ។ ភិក្ខុពួកខ្លះ ឆ្លើយថា “ការបរិភោគនូវភោជនាហារ ដែលមានរស់ជាតឆ្ងាញ់ៗ គឺជាសុខ” ។
ព្រះសាស្តា ស្តេចយាងមក ក្នុងទីប្រជុំនោះហើយ ទ្រង់ត្រាស់ នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

សុខោ ពុទ្ធានមុប្បាទោ សុខា សទ្ធម្មទេសនា សុខា សង្ឃស្ស សាមគ្គី សមគ្គានំ តបោ សុខោ ។

ការកើតឡើង នៃព្រះពុទ្ធ ជាសុខ, ការសម្តែងនូវព្រះសទ្ធម្ម ជាសុខ, សេចក្តីព្រមព្រៀងគ្នានៃពួក ជាសុខ, តបធម៌ របស់បុគ្គល ឣ្នកព្រមព្រៀងគ្នាទាំងឡាយ ជាសុខ ។