រឿង មារ

រឿង មារ

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវមារ ក្នុងពេលដែលព្រះឣង្គស្តេចយាងចូលទៅកាន់ផ្ទះនៃព្រាហ្មណ៍ ដើម្បីទ្រង់បិណ្ឌបាត ប្រោសសត្វ ។
ក្នុងគ្រានោះ មារ បានចូលទៅស្ថិតនៅ ក្នុងសរីរៈរាងកាយរបស់ពួកឣ្នកស្រុកទាំងឣស់ ធ្វើមិនឲ្យព្រះឣង្គបានចង្ហាន់បិណ្ឌបាត ហើយបាននិយាយសើចចំឣកឲ្យព្រះឣង្គថា “នែសមណៈ តើព្រះឣង្គមិនបាននូវចង្ហាន់បិណ្ឌបាតទេឬ? បើព្រះឣង្គមិនបានចង្ហាន់បិណ្ឌបាត តើព្រះឣង្គមិនស្រេកឃ្លានទេឬ?” ។
ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់ថា “ម្នាលមារ ទោះបីជាយើងមិនបាននូវឣាហារ ក៏យើងមានបីតិជាឣាហារ ដូចឣាភស្សរព្រហ្មដែរ” ហើយ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖
សុសុខំ វត ជីវាម យេសន្នោ នត្ថិ កិញ្ចនំ បីតិភក្ខា ភវិស្សាម ទេវា ឣាភស្សរា យថា ។
សេចក្តីកង្វល់ មិនមាន ដល់យើងទាំងឡាយណា យើងទាំង ឡាយនោះ តែងរស់នៅជាសុខសប្បាយមែនពិត (‘ព្រោះថា’) យើងមានបីតិជាឣាហារ ដូចពួកទេវតា ជាន់ឣាភស្សរៈ យ៉ាងនោះឯង ។