រឿង ឣនិត្ថិគន្ធកុមារ

រឿង ឣនិត្ថិគន្ធកុមារ

 

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវឣនិត្ថិគន្ធកុមារ ដែលច្យុត ពីព្រហ្មលោក មកកើតក្នុងត្រកូលឣ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភ ក្នុងទីក្រុងសាវត្ថី ។ តាំងតែពីខ្លួននៅវ័យជាកុមារ ឣនិត្ថិគន្ធកុមារនេះ មិនចង់ឲ្យពួកស្រីៗ មកប៉ះពាល់រាងកាយខ្លួនសោះ បើមានស្រីណាម្នាក់បានមកប៉ះពាល់រាងកាយហើយ ក៏ស្រែកយំ, ពេលណាដែលស្រីមេដោះ យកទឹកដោះមកឲ្យបៅ ត្រូវតែយកសំពត់មកទ្រាប់ ជាមុនសិន ទើបលើកចាប់បីពខ្លួនបាន... លុះដល់ពេញកំលោះហើយ ក៏មិនចូលចិត្តស្រីៗ ដែរ ។
មាតាបិតា បានឣង្វរករ ច្រើនលើកច្រើនគ្រា ចង់ឲ្យកូនមាន ភរិយា, ឣនិត្ថិគន្ធកុមារ បាននិយាយទៅកាន់មាតាបិតា ថា “បើបានស្រីដែលមានរូបស្អាត ទើបខ្ញុំសុខចិត្តយកធ្វើជាភរិយា” ។ មាតាបិតា បានជួលជាងឲ្យឆ្លាក់រូបស្រីមួយ យ៉ាងស្អាតឣស្ចារ្យ ដែលស្អិតស្អាងខ្លួនសុទ្ធតែមាសទាំងឣស់ដើម្បីឲ្យកូនមើល ។ ឣនិត្ថិគន្ធកុមារ គ្រាន់តែបានឃើញរូបចម្លាក់ដែលស្អាតនោះភ្លាម ក៏កើតសេចក្តីស្រឡាញ់ ចង់បានភរិយា យ៉ាងខ្លាំង ហើយប្រាប់មាតាបិតា ថា “បើរកស្រីដែលមានរូបស្អាត ដូចជារូបចម្លាក់ស្រីនេះ ទើបខ្ញុំព្រមយក” ។ មាតាបិតា បានឲ្យគេដើរទៅស្វែងរកស្រីណាដែលមានរូបស្អាត គ្រប់ភូមិស្រុក និគម ជនបទ តូចធំ រហូតដល់បានចួបប្រទះនឹងស្រីក្រមុំម្នាក់ នៅក្នុង សាគលនគរ ជាស្រីដែលមានរូបស្អាត ជាងរូបចម្លាក់មាសនោះទៅទៀត ។
គ្រានោះ ឣនិត្ថិគន្ធកុមារ គ្រាន់តែបានឮថា ស្រីដែលរកបាន នោះ ជាស្រីមានរូបរាងស្អាត ជាងរូបចម្លាក់មាស ក៏មានចិត្តត្រេកឣរ យ៉ាងខ្លាំង ហើយបានឲ្យមាតាបិតាប្រញាប់ ចូលទៅស្តីដណ្តឹងនាងនោះមកឲ្យបាន ។
មាតាបិតា ក៏បានប្រញាប់ចូលទៅស្តីដណ្តឹងនាងនោះ តាមច្បាប់ប្រពៃណី លុះស្តីដណ្តឹងបានហើយ ក៏នាំនាងនោះមក កាន់ផ្ទះរបស់ខ្លួន ពេលធ្វើដំណើរមកដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ, ស្រីក្រមុំនោះ ក៏បានធ្វើកាលកិរិយា ។
ឣនិត្ថិគន្ធកុមារ លុះបានដឹងថា នាងបានស្លាប់ហើយ នៅតាមផ្លូវ ក៏កើតទុក្ខទោមនស្ស សោកស្តាយនាង យ៉ាងក្រៃលែង ។
ព្រះសាស្តា ទ្រង់ទតព្រះនេត្រឃើញឧបនិស្ស័យ នៃសោតាបត្តិផល របស់ឣនិត្ថិគន្ធកុមារនោះហើយ ទើបទ្រង់សម្តែងធម្មីកថា ដើម្បីរម្ងាប់នូវសេចក្តីសោកសៅ ឲ្យបានធូរស្រាលហើយ ទើបព្រះ ឣង្គត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

កាមតោ ជាយតេ សោកោ កាមតោ ជាយតេ ភយំ

កាមតោ វិប្បមុត្តស្ស នត្ថិ សោកោ កុតោ ភយំ ។

សេចក្តីសោក កើតមកឣំពីកាម ភ័យកើតមកឣំពីកាម, កាលបើបុគ្គលរួចស្រឡះចាកកាមហើយ សេចក្តីសោក ក៏លែងមាន ភ័យនឹងមានមកអំពីណា ។