រឿង ហត្ថកភិក្ខុ

រឿង ហត្ថកភិក្ខុ

 

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវហត្ថកភិក្ខុ ជាឣ្នកនិយាយមិនទៀងទាត់ ត្រឡប់ត្រឡិន ។ ថ្ងៃមួយ ភិក្ខុរូបនេះបានណាត់គ្នាជាមួយនឹងពួកតិរ្ថិយ ដើម្បីបុច្ឆាវិសជ្ជនា នូវបញ្ហាគ្នាទៅវិញទៅមក លុះដល់ថ្ងៃកំណត់ហើយ ក៏បានប្រញាប់ទៅកាន់ទីប្រជុំនោះ មុនពេលដែលបានកំណត់ ។ ពួកតិរ្ថិយ កាលបើពុំទាន់ដល់ពេលកំណត់ត្រឹមត្រូវ ក៏មិនទាន់ទៅកាន់ទីប្រជុំនោះដែរ ។ ហត្ថកភិក្ខុ បានឣួតឣាង ថា “ពួកតិរ្ថិយ មិនហ៊ានមកប្រជុំ ព្រោះខ្លាចខ្លួន” ។
ព្រះសាស្តា ទ្រង់ជ្រាបហើយ ទើបទ្រង់ត្រាស់បញ្ជាឲ្យភិក្ខុទៅនិមន្តហត្ថកភិក្ខុនោះ មកគាល់ ដើម្បីជម្រះសេចក្តីនោះ ទ្រង់ត្រាស់ទូន្មានប្រៀនប្រដៅ ហើយត្រាស់ព្រះនូវគាថានេះ ថា ៖

ន មុណ្ឌកេន សមណោ ឣព្វតោ ឣលិកំ ភណំ

ឥច្ឆាលោភសមាបន្នោ សមណោ កឹ ភវិស្សតិ ។

យោ ច សមេតិ បាបានិ ឣណុំ ថូលានិ សព្វសោ

សមិតត្តា ហិ បាបានំ សមណោតិ បវុច្ចតិ ។

បុគ្គល មិនបានឈ្មោះថា ជាសមណៈ ដោយភាពជាឣ្នកមានក្បាលត្រងោលទេ បុគ្គលឣ្នកមិនមានសីលវ័ត និង ធុតង្គវ័ត ពោលតែពាក្យឡេះឡោះ ប្រកបដោយសេចក្តីប្រាថ្នា និង លោភៈ ឈ្មោះថាជាសមណៈ ដូចម្តេចបាន ។ លុះត្រាតែ បុគ្គលណា រម្ងាប់បាបទាំង ឡាយទាំងតូចទាំងធំ ដោយប្រការទាំងពួងបាន ទើបបានឈ្មោះថា ជាសមណៈ ព្រោះបាបទាំងឡាយ ដែលបុគ្គលនោះរម្ងាប់បានឣស់ហើយ ។