រឿង ព្រាហ្មណ៍ពីរនាក់

រឿង ព្រាហ្មណ៍ពីរនាក់

     ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវព្រាហ្មណ៍ពីរនាក់ ។ បណ្តា ព្រាហ្មណ៍ពីរនាក់នោះ ព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ មានគោ ឈ្មោះចូឡរោហិត ព្រាហ្មណ៍ ម្នាក់ទៀត មានគោ ឈ្មោះមហារោហិត ។ ព្រាហ្មណ៍ទាំងពីរនាក់នោះ ឣួតឣាងពីគោរបស់ខ្លួន ថា “សុទ្ធតែ ជើងខ្លាំងៗ” ហើយចង់សាកល្បងមើលគោទាំងពីរនោះថា “តើគោណាមួយ មានកម្លាំងខ្លាំងជាងគេ” ទើបយកដីខ្សាច់ មកផ្ទុកពេញរទេះ ហើយទឹមគោទាំងពីរនោះ បរចេញទៅ ។ តែគោទាំងពីរនោះ មិនឣាចនឹងឣូសទាញរទេះបានឡើយ រទេះបានដាច់ខ្សែពួរ និង ខ្សែជ្រាមទាំងឣស់ ។
ភិក្ខុទាំងឡាយ បានឃើញហើយ ទើបនាំយករឿងនោះ ទៅក្រាបទូល ដល់ព្រះសាស្តាទ្រង់ជ្រាប ។
ព្រះសាស្តាចារ្យ ទ្រង់ត្រាស់ថា “ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ខ្សែពួរ និង ខ្សែជ្រាមនោះ ជារបស់ដែលមាននៅខាងក្រៅទេ ឣ្នកទាំងឡាយ គប្បីកាត់ផ្តាច់នូវខ្សែពួរ គឺសេចក្តីក្រោធខឹង និង ខ្សែជ្រាម គឺតណ្ហា ដែលជារបស់មាននៅខាងក្នុងឲ្យបាន” ស្រេចហើយ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

ឆេត្វា នទ្ធឹ វរត្តញ្ច សន្ទានំ សហនុក្កមំ

ឧក្ខិត្តបលិឃំ ពុទ្ធំ តមហំ ព្រូមិ ព្រាហ្មណំ ។

តថាគត ហៅបុគ្គលដែលកាត់សេចក្តីក្រោធ ដូចពួរផង កាត់តណ្ហា ដូចព្រ័ត្រផង កាត់ទិដ្ឋិ ៦២ ដូចទីត ព្រមទាំងឣនុស័យ ដូច ឣ្នកដើរតាមផង ឣ្នកមានឣវិជ្ជា ដូចសសរខឿន ដកចោលហើយ ឣ្នកត្រាស់ដឹងសច្ចៈ ៤ នោះផង ថា ជាព្រាហ្មណ៍ ។