រឿង ភិក្ខុកំលោះ ឈ្មោះតិស្សៈ

រឿង ភិក្ខុកំលោះ ឈ្មោះតិស្សៈ

 

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវភិក្ខុកំលោះឈ្មោះតិស្សៈ ជាឣ្នករស់នៅ ក្នុងជនបទ ។ ភិក្ខុតិស្សៈ នេះ បានបួស ក្នុងក្រុងសាវត្ថី ជាឣ្នកឣួតឣាងតែឣំពីពួកញាតិសន្តាន របស់ខ្លួន និយាយតិះដៀលបង្អាប់ទានដែលឣ្នកដទៃឲ្យហើយថា “ទាន របស់ឣ្នកនេះមិនបានស្មើនឹងទាន របស់ពួកញាតិឣាត្មាភាពទេ” ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ ចាប់ពាក្យមុសាវាទ របស់ភិក្ខុកំលោះ ឈ្មោះតិស្សៈ បានហើយ ទើបនាំគ្នាទៅក្រាបទូលដលព្រ់សាះស្តា ។
ព្រះបរមសាស្តាចារ្យ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

ទទាតិ វេ យថាសទ្ធំ យថាបសាទនំ ជនោ តត្ថ យោ មង្កុតោ ហោតិ បរេសំ បានភោជនេ ន សោ ទិវា វា រត្តឹ វា សមាធឹ ឣធិគច្ឆតិ ។

យស្ស ចេតំ សមុច្ឆិន្នំ មូលឃច្ឆំ សមូហតំ ស វេ ទិវា វា រត្តឹ វា សមាធឹ ឣធិគច្ឆតិ ។

ជន រមែងឲ្យ‘(ទាន)’ តាមសទ្ធា តាមសេចក្តីជ្រះថ្លា បុគ្គលណា ជាឣ្នកឣៀនខ្មាស ក្នុងទឹក និង ភោជន របស់ជនទាំងឡាយដទៃនោះ បុគ្គលនោះ រមែងមិនបាននូវសមាធិចិត្ត ក្នុងវេលាថ្ងៃ ឬ ក្នុងវេលាយប់ឡើយ ។
លុះតែសេចក្តីឣៀនខ្មាសនោះ គឺបុគ្គលណា បានផ្តាច់ផ្តិល ដកឡើង ធ្វើឲ្យមានប្ញសគល់ដាច់ហើយ បុគ្គលនោះឯង ទើបបាននូវសមាធិចិត្ត ក្នុងវេលាថ្ងៃ ឬ ក្នុងវេលាយប់ ។