រឿង ព្រះមហាមោគ្គល្លានត្ថេរ

រឿង ព្រះមហាមោគ្គល្លានត្ថេរ

 

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់បានប្រារឰ នូវព្រះមហាមោគ្គល្លានត្ថេរ ដែលត្រូវពួកតិរ្ថិយ ជួលពួកចោរឲ្យទៅសម្លាប់ ។ ព្រះបាទឣជាតសត្រូវ ទ្រង់ស៊ើបសួររករឿងពិត លុះទ្រង់ជ្រាបហើយ ទ្រង់ព្រះរាជបញ្ជា ឲ្យចាប់ពួកតិរ្ថិយ ដែលជាឣ្នកផ្តើម ហេតុ ព្រមទាំងពួកចោរ ដែលជាឣ្នកសម្លាប់ព្រះថេរៈ ហើយទ្រង់ត្រាស់បញ្ជាឲ្យជីកឣន្លុងកប់ត្រឹមផ្ចឹត ឲ្យយកចំបើងដាក់ពីលើ ហើយឲ្យយកភ្លើងទៅដុតទាំងរស់ ធ្វើឲ្យស្លាប់គ្មានសល់ម្នាក់ឡើយ ។

ភិក្ខុទាំងឡាយ បានសន្ទនាគ្នាអំពីរឿងព្រះមហាមោគ្គល្លានត្ថេរ ។ ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់នូវឣតីតនិទាន របស់ព្រះមហាមោគ្គល្លានត្ថេរ ថាៈ ក្នុងជាតិដែលព្រះមហាមោគ្គល្លាន កើតជាកុលបុត្រ មានភរិយា ត្រូវភរិយានោះ និយាយចាក់ដោត ញុះញង់ ឲ្យយកមាតាបិតា របស់ខ្លួន ទៅសម្លាប់ចោល... លុះដល់កុលបុត្រនោះ ស្លាប់ទៅ បានទៅកើតរងទុក្ខ ក្នុងនរក រាប់សែនឆ្នាំ ដោយផលវិបាក ដែលខ្លួនបានសម្លាប់មាតាបិតានោះ លុះកើតក្នុងជាតិណាៗ ត្រូវគេវាយដំខ្ទេចឆ្អឹង យ៉ាងដូច្នេះ រហូតមួយរយឣត្តភាព... ព្រះមហាមោគ្គល្លានត្ថេរបរិនិព្វាន យ៉ាងនេះ សមគួរនឹងកម្ម របស់ខ្លួនហើយ ។ ចំណែកពួកតិរ្ថិយ និង ពួកចោរ ដែលបានប្រទូស្តរ៉ាយ ចំពោះព្រះថេរៈ ជាឣ្នកមិនបានប្រទូស្តរ៉ាយតបវិញនោះ បានទទួលនូវសេចក្តីទុក្ខសមគួរដូចគ្នាដែរ” ក្នុងទីបញ្ចប់នៃឣតីតនិទាន ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

យោ ទណ្ឌេន ឣទណ្ឌេសុ ឣប្បទុដ្ឋេសុ ទុស្សតិ ទសន្នមញ្ញតរំ ឋានំ ខិប្បមេវ និគច្ឆតិ វេទនំ ផរុសំ ជានឹ សរីរស្ស វ ភេទនំ គរុកំ វាបិ ឣាពាធំ ចិត្តក្ខេប វ បាបុណេ រាជតោ វា ឧបសគ្គំ ឣព្ភក្ខានំ វ ទារុណំ បរិក្ខយំ វ ញាតីនំ ភោគានំ វ បភង្គុណំ ឣថ វស្ស ឣគារានិ ឣគ្គិ ឌហតិ បាវកោ កាយស្ស ភេទា ទុប្បញ្ញោ និរយំ សោ ឧបបជ្ជតិ ។

បុគ្គលណា ប្រទូស្ត ដោយឣាជ្ញា ចំពោះបុគ្គលទាំងឡាយ ដែលមិនមានឣាជ្ញា ជាឣ្នកមិនប្រទូស្ត, បុគ្គលនោះ រមែងដល់នូវហេតុនៃសេចក្តីទុក្ខ ណាមួយ ក្នុងហេតុ ១០ យ៉ាង ដោយទាន់ហន់ គឺគប្បីដល់នូវវេទនា ដ៏ឣាក្រក់ ១ សេចក្តីវិនាសទ្រព្យ ១ បែកធ្លាយ សរីរៈ ១ ឣាពាធជាទម្ងន់ ១ ក្រឡកចិត្ត(‘ឆ្កួត)’ ១ រឹបជាន់ឣំពីស្តេច ១ ពោលពាក្យបង្កាច់ ដ៏ឣាក្រក់ ១ ឣស់ពួកញាតិរលីង ១ ពុកផុយភោគសម្បត្តិទាំងឡាយ ១ ទាំងភ្លើងនឹងឆេះបំផ្លាញនូវផ្ទះរបស់បុគ្គលនោះ ១, បុគ្គលមិនមានប្រាជ្ញានោះ លុះបែកធ្លាយរាងកាយ រមែងទៅកើត ក្នុងនរក ។