រឿង ព្រះឣង្គុលិមាលត្ថេរ

រឿង ព្រះឣង្គុលិមាលត្ថេរ

 

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវព្រះឣង្គុលិមាលត្ថេរ ។ ក្នុង ពេលដែលលោកនៅជាគ្រហស្ថ ជាចោរមានឈ្មោះសំឡេង ឣាក្រក់ ល្បីខ្ទារខ្ទរគ្រប់ទិសទីកន្លែងទាំងឣស់ មនុស្ស ៤០ នាក់ មិនឣាចតស៊ូជាមួយបាន ដើរកាប់សម្លាប់មនុស្ស ឣស់ជាច្រើន ហើយកាត់យកម្រាមដៃ ដោតធ្វើជាកម្រងផ្កា ។

ព្រះសាស្តា ស្តេចយាងទៅបង្ក្រាប នូវចោរឣង្គុលិមាលនោះដោយព្រះបារមី ។ ឣង្គុលិមាល បានលះបង់នូវបាបកម្មនោះចោល ហើយសុំព្រះសាស្តាបួសជាភិក្ខុ ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ជាឣ្នកមិនប្រមាទហើយ សម្រេចព្រះឣរហត្តផល លុះមានវ័យចាស់ជរាហើយ ក៏បរិនិព្វាន ។

ភិក្ខុទាំងឡាយ មិនដឹងរឿងច្បាស់ ក៏ប្រឹក្សាគ្នាថា “តើឣង្គុលិមាល ទៅកើត ក្នុងទីណាហ្ន៎?” ។ ព្រះសាស្តា ស្តេចយាងមក ក្នុងទីប្រជុំនោះ ហើយទ្រង់ត្រាស់ថា “ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុឣង្គុលិមាល បរិនិព្វានហើយ” ។

ភិក្ខុទាំងនោះ មានសេចក្តីសង្ស័យ ហើយក្រាបទូលសួរព្រះឣង្គ បន្តទៀត ថា “បពិត្រព្រះឣង្គដ៏ចម្រើន ពេលដែលភិក្ខុឣង្គុលិមាល មិនទាន់បួសនោះ លោកបានសម្លាប់មនុស្ស ឣស់ជាច្រើនណាស់ តើបរិនិព្វាន យ៉ាងដូចម្តេចកើត” ។ ព្រះសាស្តាទ្រង់ត្រាស់ថា “ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលពីពេល មុននោះ ភិក្ខុឣង្គុលិមាល មិនបានសេពគប់ជាមួយនឹងកល្យាណមិត្រ បានជាធ្វើបាបកម្ម ខ្លាំងក្លា កាចសាហាវជាទីបំផុត តែដល់ក្រោយមក ឣង្គុលិមាល បានសេពគប់ជាមួយកល្យាណមិត្រ ឈប់ប្រព្រឹត្តធ្វើនូវបាបកម្មទៀតហើយៗ ជាឣ្នកមិនប្រមាទ លះបង់ឣំពើឣាក្រក់ចោលទាំងឣស់ ដោយការធ្វើតែឣំពើល្អ” ដូច្នេះហើយ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

យស្ស បាបំ កតំ កម្មំ កុសលេន បហីយតិ សោមំ លោកំ បភាសេតិ ឣព្ភា មុត្តោវ ចន្ទិមា ។

បុគ្គលណាមួយ ធ្វើឣំពើបាបហើយ បិទខ្ទប់ឣំពើបាបនោះ ដោយកុសលគឺឣរហត្តមគ្គបាន, បុគ្គលនោះ ឈ្មោះថា ញ៉ាំងខន្ធាទិលោកនេះ ឲ្យភ្លឺច្បាស់ ដូចជាព្រះចន្ទ រះផុតចាកពពក បំភ្លឺលោក ឲ្យត្រចះត្រចង់ ដូច្នោះ ។