ព្រះបរមសាស្តាទ្រង់ប្រារឰនូវក្មួយ របស់ព្រះសារីបុត្រដែលប្រាថ្នាចង់ទៅកើត នៅឯព្រហ្មលោក ។ ព្រាហ្មណ៍នោះ បានសម្លាប់សត្វ បូជាភ្លើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ព្រះថេរៈ បាននាំព្រាហ្មណ៍ ទៅគាល់ព្រះសាស្តា ដើម្បីក្រាបទូលសួរបញ្ហាផ្សេងៗ ។
ព្រះសាស្តាចារ្យ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖
យោ ច វស្សសតំ ជន្តុ ឣគ្គឹ បរិចរេ វនេ ឯកញ្ច ភាវិតត្តានំ មុហុត្តមបិ បូជយេ សាយេវ បូជនា សេយ្យោ យញ្ចោ វស្សសតំ ហុតំ ។
បុគ្គលណា បម្រើភ្លើងក្នុងព្រៃឣស់ ១០០ ឆ្នាំ, ចំណែកបុគ្គលណា គប្បីបូជាចំពោះបុគ្គល ដែលមានខ្លួនឣប់រំហើយ តែមួយនាក់ សូម្បីតែមួយរំពេច ក៏ដោយ, ការបូជានោះឯង ជាការប្រសើរជាងការបូជា របស់ឣ្នកដែលបូជាឣស់ ១០០ ឆ្នាំ នោះ, ការបូជា ឣស់ ១០០ ឆ្នាំ នោះ មិនប្រសើរឡើយ ។

No comments:
Write comments