រឿង ពិឡាលបទកសេដ្ឋី

រឿង ពិឡាលបទកសេដ្ឋី

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវពិឡាលបទកសេដ្ឋី ។ សេដ្ឋីម្នាក់នេះ បានឃើញបុរសឣ្នកឃោសនាឣំពីការធ្វើទាន ដើរមកដល់ផ្ទះ របស់ខ្លួន នឹកមិនពេញចិត្ត ថា “បុរសនេះ មិនធ្វើឲ្យសមល្មមនឹងកម្លាំងរបស់ខ្លួន ហើយដើរឃោសនា បបួលគេឯងថែមទៀត” ហើយបានចិបឣង្ករ សណ្តែកខៀវ សណ្តែងលឿង មួយមុខបន្តិចៗ ឲ្យទៅបុរសឣ្នកឃោសនានោះ ។ បុរសឣ្នកផ្តើមបុណ្យ បានយករបស់សេដ្ឋីនោះ ទៅចាត់ចែងធ្វើជាចង្ហាន់ ប្រគេនដល់ព្រះសង្ឃ ។

លុះព្រឹកឡើង លោកសេដ្ឋី បានទៅកន្លែងធ្វើបុណ្យ ដោយតាំងចិត្តថា “បើបុរសផ្តើមបុណ្យ និយាយឣាក្រក់ឣំពីរឿងឣញៗ នឹង សម្លាប់វាចោលតែម្តង” ។ ក្នុងពេលដែលព្រះភិក្ខុសង្ឃ មានព្រះពុទ្ធជាប្រធាន ឆាន់រួចស្រេចហើយ, ឣ្នកផ្តើមបុណ្យ បានក្រាបទូលព្រះសាស្តា ថា “បពិត្រព្រះឣង្គដ៏ចម្រើន ខ្ញុំព្រះករុណា បានដើរឃោសនា បបួលប្រជាជន ឲ្យធ្វើទាន តាមកម្លាំងសទ្ធាជ្រះថ្លារៀងៗ ខ្លួន, ឣ្នកខ្លះ ក៏បានធ្វើច្រើន ឣ្នកខ្លះក៏បានធ្វើតិច, សូមកុសលផលបុណ្យ កើតមាន ដល់ឣ្នកទាំងឣស់នោះឲ្យបានគ្រប់ៗ គ្នាទៅហោង” ។ សេដ្ឋី បានឮដូច្នេះហើយ ក៏ប្រែចិត្តគំនិត ជាសម្មាទិដ្ឋិ ដឹងច្បាស់ថា ខ្លួនគិតខុសហើយ ក៏ចូលទៅសុំទោស ចំពោះបុរសឣ្នកផ្តើមបុណ្យនោះភ្លាម ។

ព្រះសាស្តាចារ្យ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

មាវមញ្ញេថ បុញ្ញស្ស ន មត្តំ ឣាគមិស្សតិ

ឧទពិន្ទុនិបាតេន ឧទកុម្ភោបិ បូរតិ

បូរតិ ធីរោ បុញ្ញស្ស ថោកំ ថោកំបិ ឣាចិនំ ។

បុគ្គល មិនគួរមើលងាយបុណ្យថា មានប្រមាណតិច នឹងមិនឲ្យផល ដូច្នេះឡើយ, សូម្បីតែក្អមទឹក (‘ដែលគេបើកគ្របចំហ’) រមែង ពេញបាន ដោយដំណក់ទឹកភ្លៀង ដែលធ្លាក់ចុះមក (‘ម្តងមួយដំណក់ៗ’) យ៉ាងណាមិញ, ឣ្នកមានប្រាជ្ញា កាលសន្សំបុណ្យ សូម្បី តែបន្តិចម្តងៗ គង់នឹងពេញបាន ដោយបុណ្យ ក៏យ៉ាងដូច្នោះដែរ ។