រឿង បឋមពោធិកាល
ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰការទូលសួរ របស់ព្រះឣានន្ទត្ថេរ ។ នៅពេលដែលព្រះឣង្គទ្រង់ប្រថាប់គង់ នៅក្រោមដើមមហាពោធិព្រឹក្ស ទ្រង់ផ្ចាញ់នូវពួកមារ ព្រមទាំងសេនាមារ ឲ្យបរាជ័យ ចុះចាញ់ទាំងឣស់ ក្នុងពេលដែលព្រះឣាទិត្យឣស្តង្គត, ក្នុងបឋមយាម ទ្រង់បានកំចាត់នូវឣន្ធការគឹសេចក្តីងងឹត ដែលបិទបាំងនូវបុព្វេនិវាសានុស្សតិញាណ ក្នុងមជ្ឈិមយាមទ្រង់បានជម្រះនូវទិព្វចក្ខុញាណឲ្យបរិសុទ្ធ ក្នុងបច្ឆិមយាមទ្រង់ផ្សាយព្រះមហាករុណាគុណទៅក្នុងពួកសត្តនិករទាំងឡាយ ឲ្យព្រះញាណធ្លាក់ចុះទៅក្នុងបច្ចយាការ ទ្រង់ព្រះពិចារណានូវបច្ចយាការនោះ ដោយឣំណាចនៃឣនុលោម និង បដិលោម, លុះពេលជិតភ្លឺ ព្រះឣង្គក៏បានត្រាស់ដឹងនូវព្រះសម្មាសម្ពោធិញាណ ព្រមទាំងហេតុដ៏ឣស្ចារ្យជាច្រើនប្រការ ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះឧទានវាចាដែលព្រះពុទ្ធជាច្រើនសែនឣង្គ មិនដែលលះបង់ចោលឡើយ ហើយទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះថា ៖
ឣនេកជាតិសំសារំ សន្ធាវិស្សំ ឣនិព្វិសំ
គហការំ គវេសន្តោ ទុក្ខា ជាតិ បុនប្បុនំ ។
គហការក ទិដ្ឋោសិ បុន គេហំ ន កាហសិ
សព្វា តេ ផាសុកា ភគ្គា គហកូដំ វិសង្ខតំ
វិសង្ខារគតំ ចិត្តំ តណ្ហានំ ខយមជ្ឈគា ។
[153] កាលតថាគតមិនទាន់បានជួបប្រទះ (ពោធិញ្ញាណរវល់តែ) ’ស្វះស្វែងរកជាងធ្វើផ្ទះគឺតណ្ហា ឣ្នកធ្វើផ្ទះគឺឣត្តភាព ក៏ឣន្ទោលទៅកាន់សង្សារវដ្ត មានជាតិដ៏ច្រើន សេចក្តីកើត ជាទុក្ខរឿយៗ ។ [154] នែជាងផ្ទះ ឣ្នកឯងធ្វើផ្ទះគឺឣត្តភាព តថាគតឃើញហើយ ឣ្នកនឹងធ្វើផ្ទះ (‘របស់តថាគត)’ ទៀតមិនបានឡើយ ឆ្អឹងជំនីរគឺកិលេសរបស់ឣ្នកទាំងឣស់ តថាគតកាច់បំបាក់ឣស់ហើយ ដម្បូលផ្ទះគឺឣវិជ្ជា តថាគតកំចាត់ចោលឣស់ហើយ ចិត្តរបស់តថាគតដល់ព្រះនិព្វានដែលមានសង្ខារប្រាសហើយ តថាគតបានដល់ធម៌ជាគ្រឿងក្ស័យតណ្ហាទាំងឡាយហើយ ។
No comments:
Write comments