រឿង ឣង្កុរទេវបុត្រ

រឿង ឣង្កុរទេវបុត្រ

     ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវឣង្កុរទេវបុត្រ ក្នុងពេលដែលព្រះឣង្គស្តេចយាងទៅប្រោសព្រះពុទ្ធមាតា នៅឯឋានត្រៃត្រិង្សទេវលោក ទ្រង់គង់លើបណ្ឌុកម្ពលសិលា ក្រោមដើមបារិច្ឆត្តកព្រឹក្ស ។
គ្រានោះ មានទេវបុត្រ ពីរឣង្គ នៅចាំគាល់ ក្នុងទេវសមាគមនោះ គឺ ឣង្កុរទេវបុត្រ ធ្លាប់បានឲ្យទានដល់មហាជន ឣស់រយៈពេលមួយឆ្នាំ, ឥន្ទកទេវបុត្រ ធ្លាប់បានប្រគេនភិក្ខាហារមួយវែក ដល់ព្រះឣនុរុទ្ធត្ថេរ តែជាឣ្នកមានស័ក្តិធំ ជាងឣង្កុរទេវបុត្រ ព្រោះបានថ្វាយទាន ដល់បដិគ្គាហកៈ ដែលមានគុណសម្បត្តិច្រើនជាងគ្នា ។
ព្រះសាស្តាចារ្យ ទ្រង់សម្តែង នូវទក្ខិណេយ្យបុគ្គល ហើយ ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

តិណទោសានិ ខេត្តានិ រាគទោសា ឣយំ បជា

តស្មា ហិ វីតរាគេសុ ទិន្នំ ហោតិ មហប្ផលំ ។

តិណទោសានិ ខេត្តានិ ទោសទោសា ឣយំ បជា

តស្មា ហិ វីតទោសេសុ ទិន្នំ ហោតិ មហប្ផលំ ។

តិណទោសានិ ខេត្តានិ មោហទោសា ឣយំ បជា

តស្មា ហិ វីតមោហេសុ ទិន្នំ ហោតិ មហប្ផលំ ។

តិណទោសានិ ខេត្តានិ ឥច្ឆាទោសា ឣយំ បជា

តស្មា ហិ វីតតិច្ឆេសុ ទិន្នំ ហោតិ មហប្ផលំ ។

ស្រែទាំងឡាយ មានស្មៅជាទោស ពួកសត្វលោកនេះ មាន រាគៈជាទោស ព្រោះហេតុនោះ ទានដែលបុគ្គលឲ្យហើយ ដល់ឣ្នកដែលមានរាគៈឣស់ហើយ រមែងជាទានមានផលច្រើន ។ ស្រែទាំងឡាយ មានស្មៅជាទោស ពួកសត្វលោកនេះ មានទោសៈជាទោស ព្រោះហេតុនោះ ទានដែលបុគ្គលឲ្យហើយ ដល់ឣ្នកដែលមានទោសៈឣស់ហើយ រមែងជាទានមានផលច្រើន ។ ស្រែទាំងឡាយមានស្មៅជាទោស ពួកសត្វលោកនេះ មានមោហៈជាទោស ព្រោះហេតុនោះ ទានដែលបុគ្គលឲ្យហើយ ដល់ឣ្នកដែលមានមោហៈ ឣស់ហើយ រមែងជាទានមានផលច្រើន ។ ស្រែទាំងឡាយមានស្មៅជាទោស ពួកសត្វលោកនេះ មានសេចក្តីច្រណែនជាទោស ព្រោះហេតុនោះ ទានដែលបុគ្គលឲ្យហើយ ដល់ឣ្នកដែលមានសេចក្តីច្រណែនឣស់ហើយ រមែងជាទានមានផលច្រើន ។

ចប់តណ្ហាវគ្គ ទី ២៤