រឿង សាមណេរ ៤ រូប

រឿង សាមណេរ ៤ រូប

     ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវសាមណេរ ៤ រូប សុទ្ធតែ ជាព្រះឣរហន្តខីណាស្រព ដែលមានឣាយុ ៧ ឆ្នាំ តែប៉ុណ្ណោះ គឺ សង្កិច្ចសាមណេរ, បណ្ឌិតសាមណេរ, សោបាកសាមណេរ និង រេវតសាមណេរ ។
ពេលនោះ មាននាងព្រាហ្មណីម្នាក់ ប្រាថ្នាចង់ធ្វើបុណ្យ ជប់លៀង ដល់ពួកព្រាហ្មណ៍ ហើយបានឲ្យស្វាមីទៅឣញ្ជើញព្រាហ្មណ៍ ដែលមានវ័យចាស់ៗ ៤ រូប មកទទួលភត្តាហារ នៅផ្ទះរបស់ខ្លួន ។ ព្រាហ្មណ៍ ជាស្វាមី បានទៅរកព្រះភត្តុទេសក៍ ដើម្បីនិមន្តលោក តាមសេចក្តីប្រាថ្នា របស់ភរិយា ។ ព្រះភត្តុទេសក៍ បានចាត់ឲ្យសាមណេរ ៤ រូប ដើម្បីនិមន្តទៅទទួលភត្តាហារ នៅផ្ទះរបស់ព្រាហ្មណ៍ ។
នាងព្រាហ្មណី បានឃើញសាមណេរតូចៗ ទាំង ៤ រូបនោះហើយ ក៏ឣន់ចិត្តក្រោធខឹង យ៉ាងខ្លាំង បានស្តីបន្ទោសស្វាមី ថា “នាងខ្ញុំត្រូវការតែព្រាហ្មណ៍ចាស់ៗ ប៉ុណ្ណោះ ហេតុអ្វីហ្ន៎ បានជាបងឯងនិមន្តព្រាហ្មណ៍ ដែលជាកូនក្មេងតូចៗ មិនដឹងខ្យល់អ្វីបន្តិចសោះ យ៉ាងដូច្នេះទៅវិញ?” ស្រេចហើយ នាងបានឲ្យសាមណេរទាំង ៤ រូបនោះ គង់ចាំនៅខាងក្រៅសិន ហើយបានប្រើឲ្យស្វាមី ទៅនិមន្តលោកសាជាថ្មីម្តងទៀត ។
ព្រាហ្មណ៍ជាស្វាមី បានទៅនិមន្តព្រះសារីបុត្រ និងព្រះមហាមោគ្គល្លានត្ថេរ ។ ព្រះថេរៈ ទាំងពីររូប លុះបានមកដល់ផ្ទះ របស់ព្រាហ្មណ៍ហើយ ក្រឡេកឃើញសាមណេរទាំង ៤ រូប គង់ចាំនៅខាងក្រៅ ដូច្នេះហើយ ក៏បាននិមន្តត្រឡប់ទៅវត្តវិញភ្លាម ។
នាងព្រាហ្មណី ឃើញព្រះថេរៈទាំងពីររូប និមន្តត្រឡប់ទៅវត្តវិញហើយ ទើបប្រើស្វាមីឲ្យទៅនិមន្តព្រាហ្មណ៍ចាស់ៗ ជាថ្មីម្តងទៀត, ប្រើទៅប្រើមក ពេលវេលាដែលត្រូវឆាន់ ក៏ជិតនឹងឣស់ទៅហើយដែរ ។
ក្នុងពេលនោះឯង ព្រះឥន្ទ្រាធិរាជ បានក្រឡាខ្លួន មកធ្វើជាព្រាហ្មណ៍ចាស់ៗ ដើរសំដៅឆ្ពោះទៅផ្ទះ របស់ព្រាហ្មណ៍នោះ ។
ព្រាហ្មណ៍ជាស្វាមីបានឃើញហើយ ក៏ឣញ្ជើញឥន្ទព្រាហ្មណ៍ ឲ្យឡើងទៅលើផ្ទះ ។ នាងព្រាហ្មណី បានឃើញព្រាហ្មណ៍ចាស់នោះហើយ មានចិត្តជ្រះថ្លា យ៉ាងក្រៃលែង ។
ឥន្ទព្រាហ្មណ៍ ឡើងទៅលើផ្ទះហើយ បានឃើញសាមណេរ ៤ រូប កំពុងគង់រង់ចាំនៅខាងក្រៅ ក៏លើកដៃសំពះថ្វាយបង្គំភ្លាម ។
នាងព្រាហ្មណី ឃើញដូច្នេះហើយ ក៏ក្រោធខឹង ស្រែកជេរស្វាមី ថា “ស្លាប់ហើយ ព្រះឣើយ! ហេតុអ្វីបានជាបងឯង ទៅយកព្រាហ្មណ៍ដែលកញ្ចាស់ ឆ្កួតលីលានេះមក តើបានប្រយោជន៍អ្វី?” ហើយ ក៏បានចាប់ក របស់ឥន្ទព្រាហ្មណ៍ វាយតប់ ឣូសទាញទម្លាក់ ហើយបានបណ្តេញ ឲ្យឆាប់ចុះចេញពីផ្ទះរបស់ខ្លួនភ្លាម ។ ក្នុងពេលនោះ ឥន្ទព្រាហ្មណ៍ បានក្រឡាខ្លួនជាព្រះឥន្ទ ដើម្បីឲ្យព្រាហ្មណ៍ទាំងពីរនាក់នោះ បានដឹងច្បាស់ថា ព្រះឣង្គជាព្រះឥន្ទ ។
ព្រាហ្មណ៍ទាំងពីរនាក់ ភរិយាស្វាមី បានឃើញ យ៉ាងដូច្នេះហើយ ភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានថ្វាយភត្តាហារ ដល់សាមណេរ ទាំង ៤ រូប និង ព្រះឥន្ទ្រាធិរាជផងដែរ ។
សាមណេរទាំង៤ រូប លុះឆាន់រួចហើយ, ឣង្គខ្លះ បានហោះចេញទៅ ឣង្គខ្លះ បានជ្រែកផែនដីចេញទៅ ។ កាលសាមណេរទាំង ៤ រូបនោះ ត្រឡប់មកដល់វត្តវិញហើយ, ភិក្ខុទាំងឡាយ បានសួរសាមណេរទាំងនោះ ថា “តើលោកម្ចាស់ គ្រប់ឣង្គ បានក្រោធខឹង ចំពោះព្រាហ្មណ៍ ពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធនោះដែរឬទេ?” លុះសាមណេរទាំង ៤ រូបនោះ ឆ្លើយថា “ខ្ញុំព្រះករុណា ទាំងឣស់គ្នា មិនបានក្រោធខឹងទេ” យ៉ាងដូច្នេះហើយ បានចោទថា “សាមណេរទាំង ៤ រូបនេះ និយាយមិនពិត” ហើយបានយករឿងនោះ ទៅក្រាបទូល ដល់ព្រះសាស្តាទ្រង់ជ្រាប ។
ព្រះសាស្តាចារ្យ ទ្រង់ត្រាស់ថា “សាមណេរទាំង ៤ រូបនោះ បាននិយាយពិតហើយ” ស្រេចហើយ ទ្រង់ត្រាស់ព្រះគាថានេះ ថា ៖

ឣវិរុទ្ធំ វិរុទ្ធេសុ ឣត្តទណ្ឌេសុ និព្វុតំ

សាទានេសុ ឣនាទានំ តមហំ ព្រូមិ ព្រាហ្មណំ ។

តថាគត ហៅបុគ្គលដែលមិនខឹង ចំពោះពួកជនដែលខឹងហើយ ឣ្នករំលត់ ចំពោះពួកជនដែលមានឣាជ្ញា ក្នុងខ្លួន ឣ្នកដែល មិនមានសេចក្តីប្រកាន់ ចំពោះពួកជនដែលមានសេចក្តីប្រកាន់នោះ ថា ជាព្រាហ្មណ៍ ។