រឿង ឣញ្ញត្រព្រាហ្មណ៍

រឿង ឣញ្ញត្រព្រាហ្មណ៍

     ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ ។ ព្រាហ្មណ៍នោះ មានកូនឈ្នួលម្នាក់ បានរត់ទៅបួស ហើយបានសម្រេចនូវព្រះឣរហត្តផល ។ សម័យនោះឯង ព្រះសម្ពុទ្ធ មិនទាន់បានបញ្ញត្តសិក្ខាបទនៅឡើយទេ ។ ព្រាហ្មណ៍ ជាចៅហ្វាយនាយ បានដើរទៅស្វែងរកកូនឈ្នួលនោះ គ្រប់ទីកន្លែង ឣស់កាលដ៏យូរ មិនបានចួបប្រទះសោះ វេលាថ្ងៃមួយ ស្រាប់តែមកចួបប្រទះនូវកូនឈ្នួល ដែលបួសហើយ លោកកំពុងតែនិមន្តបិណ្ឌបាត ប្រោសសត្វ ជាមួយព្រះសាស្តា ក៏ស្ទុះទៅចាប់ចីវរ របស់លោក យ៉ាងជាប់ ដើម្បីកុំឲ្យលោករត់គេច ។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់ត្រាស់សួរព្រាហ្មណ៍ ថា “នែព្រាហ្មណ៍ នេះគឺជារឿងអ្វី?” ។ ព្រាហ្មណ៍ ក្រាបទូលថា “បពិត្រព្រះឣង្គដ៏ចម្រើន ភិក្ខុឣង្គនេះ ជាកូនឈ្នួល របស់ទូលព្រះបង្គំ” ។ ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់ថា “នែព្រាហ្មណ៍ ភិក្ខុឣង្គនេះ លោកមានភារៈ ទម្លាក់ចោល ឣស់ហើយ” ។ ព្រាហ្មណ៍ បានឮដូច្នោះហើយ ក៏ដឹងច្បាស់ថា “ភិក្ខុនេះ ជាព្រះឣរហន្ត” ហើយ ក៏បានលែងចីវរ របស់លោកចេញទៅ ។
ព្រះបរមសាស្តាចារ្យ ទ្រង់បានត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

យោ ទុក្ខស្ស បជានាតិ ឥធេវ ខយមត្តនោ

បន្នភារំ វិសំយុត្តំ តមហំ ព្រូមិ ព្រាហ្មណំ ។

ជនណា ក្នុងសាសនានេះ ដឹងច្បាស់ការឣស់ទុក្ខ របស់ខ្លួន តថាគត ហៅជននោះ ឣ្នកមានខន្ធភារៈដាក់ចុះ រួចស្រឡះហើយ ថា ជាព្រាហ្មណ៍ ។