រឿង ឣញ្ញត្រឧបាសក

រឿង ឣញ្ញត្រឧបាសក

 

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវឧបាសកម្នាក់ ក្នុងក្រុងឣាឡវី ជាឣ្នកកំសត់ទូគ៌ត ។ ព្រះឣង្គ ទ្រង់ទតព្រះនេត្រឃើញនូវឧបនិស្ស័យនៃសោតាបត្តិផលរបស់ឧបាសកនោះហើយ ស្តេចយាងទៅកាន់ក្រុងឣាឡវី មួយឣន្លើដោយភិក្ខុសង្ឃ ៥០០ រូប ។ ពួកមហាជន បាននាំ គ្នា ចាត់ចែងធ្វើនូវភត្តាហារ ដើម្បីថ្វាយព្រះសាស្តា ព្រមទាំងភិក្ខុ សង្ឃ តាមសទ្ធា ។ ក្នុងគ្រានោះ ឧបាសកកំសត់ទូគ៌តនោះ បានចេញទៅរកគោ លុះឃើញគោហើយ ទើបត្រឡប់មកកាន់ទីប្រជុំវិញ ។ ព្រះសាស្តា ទ្រង់បានត្រាស់ឲ្យវេយ្យាវច្ចករ ធ្វើម្ហូបឣាហារ ឲ្យឧបាសកនោះបរិភោគ ដើម្បីបំបាត់ការស្រេកឃ្លាន ហើយទ្រង់ត្រាស់ឣនុបុព្វីកថា ប្រកាសនូវចតុរារិយសច្ច ។ នៅពេលបញ្ចប់ព្រះធម៌ទេសនាហើយ ឧបាសកនោះ ក៏បានសម្រេចសោតាបត្តិផល ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ បានសន្ទនាគ្នាឣំពីរឿងនោះ ។
ព្រះសាស្តាចារ្យ ទ្រង់ធ្វើធម្មីកថា ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះថា ៖

ជិឃច្ឆា បរមា រោគា សង្ខារា បរមា ទុក្ខា

ឯតំ ញត្វា យថាភូតំ និព្វានំ បរមំ សុខំ ។

សេចក្តីស្រេកឃ្លាន ជារោគយ៉ាងក្រៃលែង, សង្ខារទាំង ឡាយ ជាទុក្ខយ៉ាងក្រៃលែង, ‘(ឣ្នកប្រាជ្ញ)’ ដឹងច្បាស់នូវសេចក្តីនុ៎ះ តាមពិតហើយ (‘រមែងធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់) ’នូវព្រះនិព្វាន ជាសុខ យ៉ាងក្រៃលែង ។