រឿង ព្រះសារីបុត្រ

រឿង ព្រះសារីបុត្រ

     ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវព្រះសារីបុត្រ ។ សម័យថ្ងៃមួយ ព្រះថេរៈ បាននិមន្តទៅបិណ្ឌបាត ជាមួយនឹងភិក្ខុ ៥០០ រូប ហើយបានទៅដល់មុខផ្ទះញោមស្រីរបស់លោក នៅនាលកគ្រាម ។
ញោមស្រី របស់ព្រះថេរៈ ជាឣ្នកមិច្ឆាទិដ្ឋិ មិនជ្រះថ្លា ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា លុះបានឃើញព្រះសារីបុត្រដែលជាកូនប្រុស នាំភិក្ខុសង្ឃជាច្រើនមកដូច្នេះហើយ ក៏ត្រូវតែធ្វើបដិសន្ថារកិច្ចទទួល ប៉ុន្តែបានជេរប្រទេចជាច្រើន ព្រោះក្រោធខឹងនឹងព្រះសារីបុត្រ ដែលបានលះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិ រត់ចេញទៅបួស ។
ព្រះសារីបុត្រ មិនបានក្រោធខឹង នឹងញោមស្រីឡើយ ។ ពេលព្រះថេរៈ ត្រឡប់មកវិញ, ភិក្ខុទាំងឡាយ បានប្រជុំសន្ទនាគ្នាពោលសរសើរគុណរបស់ព្រះថេរៈ ដែលលោកមិនក្រោធខឹងចំពោះញោមស្រី ។
ព្រះសាស្តា ទ្រង់ស្តេចយាងមក ក្នុងទីប្រជុំនោះ ហើយត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

ឣក្កោធនំ វត្តវន្តំ សីលវន្តំ ឣនុស្សទំ

ទន្តំ ឣន្តិមសារីរំ តមហំ ព្រូមិ ព្រាហ្មណំ ។

តថាគត ហៅបុគ្គលដែលមិនមានសេចក្តីក្រោធខឹង មានធុតង្គវត្ត មានចតុប្បារិសុទ្ធិសីល មិនមានតណ្ហាគ្រឿងប៉ោងចិត្ត មានឥន្ទ្រីយ៍ទូន្មានហើយ មានសរីរៈ ឋិតនៅ ក្នុងទីបំផុត នោះ ថា ជាព្រាហ្មណ៍ ។