រឿង ឣញ្ញត្រភិក្ខុ

រឿង ឣញ្ញត្រភិក្ខុ

     ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់បានប្រារឰ នូវភិក្ខុមួយរូប ជាព្រះខីណាស្រព ។ សម័យថ្ងៃមួយ ភិក្ខុរូបនោះ និមន្តចូលទៅកាន់ព្រះវិហារ ឃើញសំពត់ របស់ព្រាហ្មណ៍ជាឣ្នកមិច្ឆាទិដ្ឋិម្នាក់ ដែលគាត់បានទុកចោល ក្នុងទីស្ងាត់មួយ ទើបបានសម្គាល់ថា “ជាសំពត់ដែលគ្មានម្ចាស់” ហើយចាប់ទាញយកមក ដោយបំសុកូលសញ្ញា ។
ព្រាហ្មណ៍ ឃើញយ៉ាងនេះហើយ ក៏បានតាមទៅជេរព្រះថេរៈ ថា “សមណៈ ក្បាលត្រងោល បានលួចសំពត់របស់ឣញ” ។ ព្រះ ថេរៈ ឮដូច្នេះហើយ ក៏បានយកសំពត់នោះ ទៅឲ្យព្រាហ្មណ៍វិញ ។
ភិក្ខុទាំងឡាយ បាននិយាយចំឣកឲ្យព្រះថេរៈ ជារឿយៗ ថា “សំពត់នោះ វែង ខ្លី ប្រវែងណាដែរ?” ។ ព្រះថេរៈ ឆ្លើយតបថា “ខ្ញុំមិនមានចិត្តជាប់ជំពាក់ ក្នុងសំពត់នោះឡើយ” ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ បានចោទព្រះថេរៈ ថា “ពោលឣួតព្រះឣរហត្តផល” ហើយនាំយករឿងនោះ ទៅក្រាបទូល ដល់ព្រះសាស្តាទ្រង់ជ្រាប ។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់ត្រាស់ដោះស្រាយ នូវពាក្យរិះគន់នោះហើយ ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

យោធ ទីឃំ វា រស្សំ វា ឣណុំ ថូលំ សុភាសុភំ

លោកេ ឣទិន្នំ នាទិយតិ តមហំ ព្រូមិ ព្រាហ្មណំ ។

បុគ្គលណា មិនកាន់យក នូវរបស់វែង ឬខ្លី តូច ឬធំ ល្អ ឬ ឣាក្រក់ ដែលគេមិនបានឲ្យហើយ ក្នុងលោកនេះ តថាគត ហៅបុគ្គលនោះ ថា ជាព្រាហ្មណ៍ ។