រឿង សុប្បពុទ្ធកុដ្ឋិ

ព្រះបរមសាស្តា ទ្រង់ប្រារឰនូវសុប្បពុទ្ធកុដ្ឋិ ។ សុប្បពុទ្ធកុដ្ឋិនោះ ស្តាប់ព្រះធម៌ទេសនាហើយ បានសម្រេចជាព្រះសោតាបន្ន ជាឣ្នកជឿច្បាស់ ក្នុងព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ និង ព្រះសង្ឃ យ៉ាងពិតប្រាកដ ។

សម័យថ្ងៃមួយ ព្រះឥន្ទ្រាធិរាជ ចង់សាកល្បងគាត់មើល ថា “តើគាត់ជឿពិត ឬក៏ មិនពិត” ហើយចូលទៅរកសុប្បពុទ្ធកុដ្ឋិ ត្រាស់ពន្យល់ថា “បើឣ្នកនិយាយថាៈ ព្រះពុទ្ធ មិនមែនជាព្រះពុទ្ធ, ព្រះធម៌មិនមែនជាព្រះធម៌, ព្រះសង្ឃមិនមែនជាព្រះសង្ឃដូច្នេះហើយ យើង នឹងឲ្យទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើន ដល់ឣ្នក” ។ សុប្បពុទ្ធកុដ្ឋិ ឆ្លើយតបថា “ខ្ញុំនេះ មិនមែន ជាឣ្នកទីទ័លក្រទេ គឺជាឣ្នកមានឣរិយទ្រព្យ” ។ ព្រះឥន្ទ្រាធិរាជ ទ្រង់ជ្រាបហើយ ទើបសេ្តចយាងទៅ ក្រាបទូលព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ជ្រាប ។

គ្រានោះ សុប្បពុទ្ធកុដ្ឋិ ក៏បានទៅគាល់ព្រះសាស្តាផងដែរ ។ នៅពេលដែលសុប្បពុទ្ធកុដ្ឋិ ត្រឡប់មកពីគាល់ព្រះសាស្តាវិញនោះ, ស្រាប់តែមានមេគោកូនខ្ចីមួយ ដែលធ្លាប់មានពៀរនឹងគ្នាឣំពីជាតិមុន បានបោលមក ជល់គាត់ស្លាប់ ក្នុងមួយរំពេចនោះឯង ។

ពួកភិក្ខុទាំងឡាយ បានឃើញហេតុនោះហើយ ទើបនាំគ្នាទៅក្រាបទូលថ្វាយដល់ព្រះសាស្តា ។

ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះ ថា ៖

ចរន្តិ ពាលា ទុម្មេធា ឣមិត្តេនេវ ឣត្តនោ
ករោន្តា បាបកំ កម្មំ យំ ហោតិ កដុកប្ផលំ ។

ជនពាលទាំងឡាយ មិនមានប្រាជ្ញា មានខ្លួនដូចជាសត្រូវ ដើរធ្វើតែកម្មដ៏លាមក ដែលជាឣំពើមានផលក្តៅក្រហាយ ។